بچه ها یه چیز بگم باورتون میشه؟؟البته اینجا خوبیش اینه که اصلا همو نمیشناسیم ادم راحت میتونه درد دل کنه
سارای پیش خودت بگو اگه میخواستم ولم نمیکرد...بی خیالش باش
بچه ها من تا ۲۶ سالگی اصلا هیچ پسری تو زندگیم نبوده و دوست پسر نداشتم و تو این برنامه ها نبودم به هیچ عنوان.فقط دنبال درس و مدرک گرفتن بودم تا ارشدم تموم شد و رفتم سر کار..یه طوری خیلی اتفاقی با عشقم اشنا شدم به واسطه ی شغلم..
من کارمند دانشگاهم .با خیلی از دانشجوها سر و کار دارم و عادیه ..ولی پارسال با این دانشجو اتفاقی شد که نمیدونم چطور ارتباطمون ادامه پیدا کرد و از محل کار فراتر شد...
الانم خيلي موفقه و داره حالشو از زندگيش ميبره
اما منو داغون كرد
بخاطر اون كلي خواستگار رد كرد تو اون سالها
بعدش که اومد اتاقم و مثل بقیه دانشجوها کارش رو راه انداختم رفت..خلاصه برام با بقیه هیچ فرقی نداشت واقعا...من روزی صدتا پسر میان اتاقم و کار دارن اصلا این سه ساله که سر کارم با هیچ کدوم کار غیر دانشگاهی نداشتم و هیچ حسی به عیچکی نداشتم..این تو بقیه پسرا خیلی ساده تر و کم حرفتر بود
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
