اول بگم ازینکه به اون جایی که میخواستم نرسیدم خیلی افسرده ام و احساس میکنم عمرم هدر رفته.
۱. من همه امیدم به آزمون استخدامی آ و پ بود .
که با این ظرفیتهای محدود نا امید شدم دیگه.
رشته دانشگاهم جوریه که هیچ آزمون استخدامی پذیرش نداره.
۲.خیاطی بلدم نازک دوزی . برا خودم گاهی لباس میدوزم .یه مدت هم تو کارگاه خیاطی کار کردم.ولی الان کار کردن تو کارگاهها با این دستمزدها صرفا بیگاریه .سرمایه ندارم خیاطی رو ادامه بدم و مزون بزنم .
۳.اگر کنکور بدم برا رشته پرستاری بخونم . واحد های عمومی رو تطبیق بدم ک حدودا ۳ سال دیگه انشالله فارع التحصیل میشم ولی میشم ۳۷ ساله نمیدونم استخدامم میکنن یا نه!
حالا بگین من چکار کنم
