کمکم کنین

من وقتی 18 سالم بود درگیر مشکلات خانوادگی و روحی خیلی الکی بودم. روحیه ام خیلی ضعیف تر بود به نسبت الان و همش نگران دید دیگران بودم. مامانمم این وضعیتو تشدید میکرد. همش تنش داشتیم با همه اعضای خانواده. اونقدر منو میکوبوندن که من فقط دلم میخواست کنکور بدم و برم شهر دیگه دانشگاه تا راحت شم. من رشته ام تجربی بود اما واقعا از ترس اینکه دوباره پشت کنکور بمونم و... بدون اجازه خانواده کنکور ریاضی دادم تا راحت شم. اولش خیلی باهام سرسنگین بودن. باهام حرف نمیزدن. شهر دیگه هم نذاشتن برم. موندم شهر خودم و کار کردم. تمام سالای لیسانسمو از همون ترم اول کار کردم. اونقدر دعوا و ناراحتی بود سر کار کردنم که چندبار اومدم بیرون از کارم و باز بعد مدتی بخاطر پول نداشتن رفتم سرکار. خلاصه دیگه خسته شدم دوساله کار نکردم. هر جا برای کار میخوام برم سرکوفت میشنوم که رشتتو عوض کردی. دائما توی هر بحثی، هر چیزی میشه این سرکوفتو میشنوم که تو هیچی نشدی. مثل همه وقتای دیگه ای که سرکوفت شنیدم. واقعا دیگه از نظر روحی بریدم. برای هیچی هیچ انگیزه ای ندارم. با اینکه خیلی جاها کار پیدا کردم، آزمون استخدامی میتونم بدم. اما بازم خانواده سرکوفت میزنن و تیکه و کنایه میندازن. بنظرتون رشته کامپیوتر خیلی بده ؟ کسی کامپیوتر خونده که بعد استخدام بانک یا جای خوب شه؟