واقعا حسش میکنم،احساس میکنم اون بچه خودمم که حدود چهار سالشه و نشسته درونم و با صدای بلند و از ته دل گریه میکنه،این طبیعیه؟کسی هست مثل من باشه؟
خب آرومش کن
فک کنم دختر کوچولوی درون من مرده نمیدونم
گریه کن
چه جالب. منم یه مدت همین بودم
یه مدتی هم حس می کردم خود واقعی ایم یه گوشه ای خوابه و دیگه دل به زندگی نمی ده
دوقطبی دارم برا همین نمیدونم طبیعیش چطوره
گاهی با خودم حرف میزنم ولی فکر میکنم گاهی صدام خیلی مظلومه از درونم گاهی نه با توجه به احساساتم
علتش چیه؟
گریه از چی؟نگرانی از چی؟
علتشو پیدا کن و سعی کن مثل مادرها
اون دختر کوچولو رو اروم کنی
بهش محبت کنی...
یه بار خونه مادرشوهرم بودم غیر مستقیم داشتن بهم بی احترامی می کردن و حرف هایی می زدن که واقعا دل منو له درد می اوردن. بعد قشنگ حس کردم یه صدایی (با لحن جدی ولی ملایم) از درون بدنم گفت تو برای چی اینجا نشستی؟ گفتم برای اینکه یوقت روابط به هم نخوره! بعد گفت گور پدر این روابط که تو باید له بشی که این روابط به هم نخوره!
انگار ضمیر ناخودآگاه یا هر چی ، به صریح ترین وجه ممکن پیامش بهم رسوند. بعد این رفتارم خیلی نسبت به اونها تغییر کرد.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
