بعضیا رو باید تو ویترین تاریخ گذاشت، نه برای افتخار، برای عبرت. همونا که وقتی بوی سود میاد، حتی سایهی رفیق قدیمیشونو هم حراج میکنن. قیمتشون؟ کمتر از دوزار، تازه اونم چک بیمحل!
رفاقت براشون یه نقابه، تا وقتی که نفعی باشه. بعد که سود تموم شد، نقاب میافته و قیافهی اصلیشون نمایان میشه: یه مشت صفر پشت صفر، بیارزشتر از اسکناس پاره😏😏