شکر خدا بد نیست .ولی خیلی عذاب کشیدم . هم دوسش نداشتم ،هم اینکه اونم منو نمیخواست ، تنها شدنی باهام میخوابید ولی همین که خانواده ش میومدن کنارم نمینشست ،کنارم نمیخوابید .اینا به کنار، بنده خانواده ش بود ،ببین چقدر بندا اونا بود که ۱۹ سالگی سر زایمانم نزاشت سزارین کنم زنگ میزد مادرش ببینه اون چی میگه ...هر روز و هر شب خانواده ش خونمون بودن نهار شام ، وقتی هم میخواستن کمکم کنن میگفت نه خودش انجام میده شما بشینید ،باعث شد ارزشم بیاره زیر صفر ، باره خواستم جدا بشم پدرم نزاشت .
الان بعد ۱۴ سال زندگی ۷۰ درصد بهتر شده . ولی خیلی غصه گذشته میخورم گذاشتم همه برام تصمیم بگیرن