شبا وقتی همه خوابن دچار اظطراب از دست دادن عزیزام میشم عذاب وجدان میگیرم که بعضی وقتا با مامانم بحث می کنم وحتی گریم میگیره من بدون خانوادم مخصوصا مادرم نمیتونم زنده بمونم هزاران بار خدارو بخاطروجودشون شکر میکنم بعدش کلی به خودم قول میدم با همه خوب باشم ارزش نداره واقعا آدم نمیدونه فردا چی میشه اما فرداش باز انگار یادم میره
آخه چرا ما آدما اینجوریم😕
