هیچوقت نتونستم مثل بقیه باشم
همیشه ساده مهربون دلسوز بخشنده
از خودم تعریف نمیکنم واقعا اینا داره ازارم میده
وقتی یکی بدترین کارو در حقم میکنه خیلی زود فراموش میکنم و میبخشمش
وقتی یکی یذره مهربونی میکنه خیلی حسم بهش قوی میشه و اونو بهترین دوستم میدونم
وقتی تو اوج عصبانیت هستم بازم دلم نمیاد چیزی بگم یا حرکتی بزنم که طرف مقابلم ناراحت بشه
درحالی که بقیه همه ی این کارا رو با من میکنن
مشکل من تو زندگی اینه که همیشه خود واقعیم بودم همیشه احساسات واقعیم رو بروز دادم
لطفا شما اینجوری نباشین هرچی بیشتر با ادما با سیاست رفتار کنین دوست داشتنی تر هستین
