اصلا هیچوقت تو زندگیم ارزوی عروس شدن نداشتم
عاشق شدم عاشقی کردم ولی هیچوقت دلم نمیخواد عروس شم ترس دارم،از اینکه ازادیم گرفته شه محدود شم ، همش میگم اگه ازدواج کنم خیانت کنه یا دست بزن داشتع باشه یا گنداخلاق باشه چی؟اخه مردای الان بیشترشون این مشکلات رو دارن
خیلیا دیدم جداشدن بعضیاشون برا بار دوم ازدواج کردن و هرکدومشون ناراضی...اونارو میبینم بیشتر میترسم
میگم چرا خودمو بدبخت کنم مگه چیم کمه،فوقش میرم از پرورشگاه یه بچه میارم تنهایی بزرگش میکنم
چن سالته
چون زیر ۲۷ سالی پس ساکت
هروقت مستقل شدی ازدواج کن
مستقل شدن خوبه ! برای یک زن
بهش میگم
الان میگی یه عدد منم مثل تو بودم بزار ۲۷ سالت بشه مجرد باشی یه حس خلا و تنهایی فوق شدید میاد سراغت دوست داری ازدواج کنی خونه زندگی خودتو داشته باشی اصلا بدت میادبا خونوادت باشی الان به هییییچ عنوان درک نمیکنی چی میگم و قطعااا مخالفتت و ابراز میکنی اما من جدی نمیگیرم فقط میگم ۲۷ سالت شد این کامنت منو حرفام یادت میاد ناخوادآگاه میگی عه آره فلان آدم اون روز راست میگفت هااا
کار درستی میکنی چندسالته دختر
شما الان اگه مشکلتون آقایون هستن
پس چرا باشون عاشقی کردی ؟؟؟
شما نمی‌خواهید زیر بار تعهد برید .
این مشکل خیلی از جووناست متاسفانه
منم از اول از ازدواج و زندگی متاهلی متنفور بودم فقط سرم تو درس بود حتی گوشی هم نداشتم ۱۸ سالم شد چون آر اول آدم درونگرا و گوشه‌گیری بودم ویسری مشکلات باعث شد افسردگی بگیرم پدرمادرمن فکر کردن اگه من ازدواج کنم حالم بهتر میشه .
پبش خودشون فکر میکردن من دوس دارم ازدواج کنم من وخانواده‌م خیلی سردیم نسبت به هم در مواقع ضروری باهم صحبت میکنیم
مادرم منو به اولین خواستگارم داد ۱۸ سالم بود ازش متنفر بودم میدونستم آدم این ران نیستم پسره هم منو زیاد دوس نداشت تو دو ماه بعد عقد جدا شدیم . چهار پنج ماه از جدایی گذشته بود یه پسر از فامیلمون ازم خاستگاری کرد منم صدبار گفتم اما بازم من تو عمل انجام شده قرار گرفتم الان ۲۰ سالمه و دومین عقدمه . حالم از خودم از تصمیمات اشتباهم از خانواده‌م بهم میخوره من از اول از زندگی متاهلی بیزار بودم هنوز عروسی نکردم ولی عزا گرفتم از الان دوس دارم بمیرم و این روزام تموم شه
