ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻠﺦ ﺑﻮدم و زﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ی ﺷﻬﺮ
ﺟﻮری ﻛﻪ ﺻﺪام ﻣﻴﻜﺮدن ﻣﺮد ﺑﺎ آﻳﻨﻪ ﻫﻢ ﻗﻬﺮ
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻮرو از ﺧﻮدم دوﻧﺴﺘﻢ
ﭼﻪ ﺧﻮب ازم ﺑﺮﻳﺪی ﻣﻦ ﻫﻨﻮزم ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ
ﺗﺎ زدی آﻳﻨﻪ ﻣﻮ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺗﺮک ﺗﺮک ﺷﻜﺴﺘﻰ
دﻟﻤﻮ ﻋﻴﻦ ﻧﻤﻜﺪون ﭘﺮ از ﻧﻤﮏ ﺷﻜﺴﺘﻰ
ﺗﺎ ﻳﻪ روزی ﻛﻪ دﻳﺪم ﻛﻠﻰ ازم ﻓﺎﺻﻠﻪ داری
آب و ﮔﻞ ﻛﺮدی ﺑﮕﻰ ازم ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻠﻪ داری
ﻳﻪ ﺷﺐ اﻧﻘﺪ ﻛﻪ ﺷﻜﺴﺘﻢ دﺳﺘﻮ ﭘﺎم ﺑﺮﻳﺪ ﻧﺸﺴﺘﻢ
دوﻧﻪ ﺑﻪ دوﻧﻪ ی زﺧﻤﺎﻣﻮ ﺧﻮدم ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺑﺴﺘﻢ
ﺗﺎ ﻳﺎدش ﻣﻴﻔﺘﻢ از ﺧﻮاب ﻣﻴﭙﺮن ﻣﻮﻫﺎی دﺳﺘﻢ
ﺗﺎ زدی آﻳﻨﻪ ﻣﻮ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺗﺮک ﺗﺮک ﺷﻜﺴﺘﻰ
دﻟﻤﻮ ﻋﻴﻦ ﻧﻤﻜﺪون ﭘﺮ از ﻧﻤﮏ ﺷﻜﺴﺘﻰ
ﺗﺎ ﻳﻪ روزی ﻛﻪ دﻳﺪم ﻛﻠﻰ ازم ﻓﺎﺻﻠﻪ داری
آب و ﮔﻞ ﻛﺮدی ﺑﮕﻰ ازم ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻠﻪ داری