شوهرم ی مریض روانیه ولی فکر میکنه من روانیم

همیشه همینطوره 

موفق شده بهم احساس بی کفایتی و بی ارزشی بده 

هر کاری میکنم انگار نه انگار 

بارها و بارها سر مسائل این شکلی دعوای سختی کردیم 

الان حق دارم به نظر شما یا نه؟

حساس نیستم 

این آقا هیچ وقت به من حس خوب نداده

هیچ وقت ذوقم رو نکرده 

هیچ وقت ازم تعریف نکرده

من رو عقده ای کرده 

پس حق دارم واسه این رفتارهاش بهم بریزم 

بارها و بارها همین طوزم کرده

من پشتیبانی ندارم 

ی پدر و مادر پیر دارم فقط کسی رو ندارم

اونم امروز اومد سمتم کتک بزنه منم گارد گرفتم و گفتم جیغ میزنم و میرم دم در 

گوشی هم برداشتم که زنگ بزنم پلیس اگر بهم حمله کرد 

خدا رو شکر گورش رو گم کرد رفت بیرون همون ظهر

باورت میشه توان این کار رو ندارم که تو حال خوب بهش بگم؟؟ 

چون یادم نمیاد گوش شنوا برا من داشته باشه.

نمیگم سیاه مطلقه اما مهارت نداره و نمیخواد هم قبول کنه که بلد نیست زن داری بکنه 

من حتی به طلاق هم دارم فکر میکنم به طور جدی

سوهان روحم شده

همش این پیام رو به من میده که تو بی دست و پایی! 

در حالی که من هم تر و فرزم و هم دختر مستقلی بودم قبل ازدواج با این آدم

آخ نمیدونی همه چیزم رو ازم گرفت 

تنها چیزی که داشتم زنانگی ام بود اونم داره میگیره ازم

داره زمختم  میکنه با کاراش

نمیدونید چقدر بده مردی که پشتت نباشه 

اعتماد به نفسم رو گرفته 

۱۲ ساله گواهینامه دارم اما کاری بهم کرده که حتی میترسم استارت هم بزنم ماشین رو 

با اینکه چند باری که رانندگی کردم هیچ خطایی نداشتم 

آخ آخ نمیدونید چه بلاهایی سرم آورد 

باید با همچین مرد خود شیفته ای زندگی کرد تا بفهمید چی میگم