دوست دوران دبیرستانم رتبه اول کلاس بود الان خانه دار می‌گفت من از زندگیم خیلی راضی ام شوهر خوب دوتا بچه دارم خداروشکر خونه وماشین دارم شوهرمم درآمدش ۲۰ تومن راضی هستم مگه آدم از زندکی چی میخواد شغلم اول خیلی رفتم دنبالش نشد الانم مادر هستم و خوشحال حالا این خونه که میگه نهایتش ۳ تومن باش قیمتش با یه ماشین ساینا دلش هم خوش بود شوهرش وام برمی‌داره سال چند گرم طلا واس تولدش واسش میخره
مهم حال دلشه که خوبه
خب پر توقع باشه یا ناراحت باشه شما خوشحال میشی؟
خداروشکر که خوشحاله معیارای همه باهم فرق داره
توقع کم نیست، این مدل زندگی رو دوست داره و احساس آرامش میکنه
هر کسی خودش تعیین میکنه چطور دوست داره زندگی کنه منم خیلی خانومای خونه دار دیدم احساس خوشبختی میکنن
زندگی خودشه به ما ربطی ندارد
سطح خوشبختی زندگی دیگران رو ما پایین نمیکنم خودش تعیین کرده که خوشبخته
بعدم خوشبختی به مستقل بودن و خونه بزرگ و ساسی بلند و این چیزا نیست خوشبختی اونا شاید همون سایناس
بنظرم من آدم اونطوری که حالش خوبه زندگی کنه اوج خوشبختیه
خب زندگی معمولی داره
مهم اینه دلش خوشه حرف دیگران اهمیتی نداره
من سن کم تر بود میگفتم پول میخوام فلان زندگی
الان فقط آرامش روحی روانی میخوام که ندارم ته این زندگی هیچ نیست قارون باشی یه روزی باید ول کنی بری
هر کسی یه سبک زندگی رو دوست داره
خب تو شرایط الانش راضیه
زندگی رشد میکنه همینجوری نمیمونه که
من فکر نمیکنم ارزش داشته باشه آدم اینقدر پاره بشه سر درس‌خوندن بعد بره خانه‌داری. یعنی خب اگه به تحصیلاته که سواد از غیردانشگاه یا دانشگاه آزاد هم یاد میشه گرفت و خیلی بهتر حتی یا رشته‌هایی که تقاضا کمتر دارن کلا.
منم همیشه به کم قانعم ولی حتی اون کم رو هم ندارم
ناراضی باشه دستاوردی براش داره؟
حالش بهتر میشه؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز