من اولین بچه ی مامانم بودم و ناخواسته بزرگترین دختر خانواده
مامانم جلوی خودم بهم گفت که وقتی منو باردار بود چیزای سنگین بلند میکرد تا من دنیا نیام
خیلی سخته راجب مامانم خودم اینطوری حرف بزنم اما بعد من چهارتا بچه دیگه دنیا آورد و مسئولیتشونو انداخت گردنم انقدر که خواهر وبرادرام روز مادر برام کادو میخرن تمام عمرمو درس خوندم و خیلی موفق شدم احترامو برای خودم خریدم مهندسی کامپیوتر خوندم و مدرک کارشناسیشو دارم و گرافیک لیسانسم
قسم میخورم تا کلا هشتم تمام درسام ۲۰ بود تا بتونم رضایت خانواده رو جلب کنم اما هیچکس به من توجه نکردم و تو اون دوره کسی بهم افتخار نکرد
الان تازه میخوام مهاجرتم بکنم
من هیچوقت برای خودم زندگی نکردم همیشه در حال ساپورت بقیه کمک به بقیه اینکه یه بارم مورد افتخار قرار بگیرم بود اما دیگه بقیه زندگیمو میخوام یکمم به فکر خودم باشم
اینارو واسه پز دادن نگفتم چون خیلیا اینجا شرایطشون مثل منه یا شاید نوجوان یا جوان تر باشن
همه چی با تلاش حل میشه…
