خب بزار منم بگم
لیسانسمو گرفتم منتظرم برای ارشد ثبت نام کنم
با اینکه رشته خوبی درس خوندم و اگه از همون ترمای اول پیگیر کار مرتبط بودم تا الان هم سابقه کاری خوبی داشتم و هم حقوق بسیار مناسبی، اینقدر این شاخه و اون شاخه پریدم و کارهای مختلف رو تجربه کردم(هر کدوم هم بمدت خیلی کوتاه)که الان بسیار پشیمونم از فرصت های رفته و مدام دارم خودمو سرزنش میکنم که اگه از همون اول همراه با درس کار مرتبط مشغول میشدم الان باید خودمو درگیر بروز کردن اطلاعات و پیشرفت کار و ارتقای شغلم میکردم نه اینکه بعد از چندین ماه گرفتن مدرک، هنوز صفرصفر باشم(باوجودی که پیشنهاد کار زیاد داشتم به بهونه های مختلف پیچوندم و نمیدونم چرا این حماقت و کردم و هنوزم میکنم!!!)
الان نشستم اگهی های مزخرف دیوار و شیپور چک میکنم بلکه کاری که خودم دلم میخواد پیدا کنم
یه وقتایی که میگم اصلا گور کار تو خونه بمونم بهتره برام
ولی وقتایی که حوصلم سرمیره از بیکاری میگم الان رفیقام سرکارن من دارم الکی وقت میگذرونم
حتی الان دارم به ازمون استخدامی هم فکر میکنم باوجودی که هیچچچچ پیش زمینه ای ندارم
نه کاملا پشیمونم از رشته ای که تو دانشگاه خوندم.باید منطقی فکر میکردم نه احساسی. فکر میکردم تو این سن سر کار باشم ولی برنامم ۲ سال عقب افتاد. به آینده هم سعی میکنم خوشبین باشم. اما من تلاشم رو میکنم که حتی اگه اونطوری که میخوام نشه و در آینده یه آدم بازنده بشم، پیش خودم رو سفیدم چون تلاش خودم رو کردم. نا امید نشستم که هیچ کاری نکنم
مشکل شما هدف نیستش ، مشکل شما ثابت بودنه!
نمشه بدون تجربه فهمید به چه کاری علاقه دارین
استارت بزنین و با اولین کاری که به ذهنتون میاد شروع کنین یه مدت وقت بزارین اگر خوشتون نیومد برین سراغ بعدی و ...
