سی و پنج سالمه و احساس میکنم تو زندگیم کار خاصی نکردم. نمیدونم چطور توضیح بدم. یک حس خلا تو زندگیم هست. وقتی به رویاها و آرزوهای گذشتم فکر میکنم میبینم الان هیچی نیستم. دلم میخواست یک دختر فوق موفق باشم. یک شغل با پرستیژ داشته باشم. ولی الان... به همه چی تو سطح پایین و معمولی رضایت دادم و شدیدا حس میکنم توی دنیا اونجایی که باید باشم نیستم.
دلم میخواد دوباره از جام پاشم و حرکت کنم ولی از نرسیدن میترسم
نهایتا چهار پنج سال دیگه بتونم بچه آوردنو به تعویق بندازم. اگه همین چهار پنج سال هم به درس و تلاش و.. گذشت و تهش هیچی نشد خیلی حسرت میخورم که کاش حداقل تفریح میکردم
نظر شما چیه؟ دیره برا موفق شدن و به همین داشته هام رضایت بدم و برم برا خودم بگردم و تفریح کنم؟ یا دوباره برم پی تلاش و ساختن آینده؟
