کشور ما قدمت 2500 ساله داره. فرهنگ غنی، تو هر کوچه و خیابون و شهر و دیاری یه اثر تاریخی هست. تخت جمشید رو داریم به اون قدمت و عظمت. حافظ وسعدی...
اینا رو که همه می دونن
حالا چرا باید به ما بگن عصبانی ترین مردم دنیا؟
اینجا مخاطبان زیادی داره . همه مردم ایران اینجا جمع نیستن ولی اینا رو می گم برای همین دوستانی که اینجا جمعیم. که یه تغییر هر چند کوچیک ایجاد کنیم.بیایین از خودمون شروع کنیم. اصلا از خودم شروع می کنم
من واقعا عصبانی می شم و با کسانی که تو صف نونوایی. عابر بانک یا .... بخوان جلو بزنن با عصبانیت برخورد می کنم: نباید از حق خودمون بگذریم اما همینو می شه با یه لبخند به طرف مقابل فهموند . لبخند هر چند الکی. مثلا یه لبخند بزنیم و بگیم : ببخشید نوبت من بود...
نیاز نیست حتما برخورد تهاجمی داشته باشم...
شماها چی؟ آیا از این دست موارد براتون پیش اومده؟ شما هم عصبانی می شین و بد برخورد می کنید؟ راه حلتون برای بهتر شدن رفتارمون تو این مواقع چیه؟
واقعا حیفه که ایرانی باشیم و عصبانی... نه؟
