یکی از آشناهامون داشت صحبت میکرد که اره غذای شوهرش حتما باید فلان باشه ،اگر مرغ اینجوری باشه نمیخوره،خونه مرتب نباشه عصبی میشه،فلان غذا رو اینجوری دوست داره
واقعا یه لحظه عصبی شدم دلم میخواست بگم چه صبری داری ،شوهرت انقدر با عرضه نیست که بعد ۱۸ سال حتی فرش جهازتو عوض کنه یا پرده نو بخری ،عروسی دعوت میشی یه آرایشگاه نمیری ،بعد چطوری اینو دوستش داری هنوز باب میلش غذا درست میکنی ،دغدغه اته آب تو دل شوشو تکون نخوره
بخدا بعضیا خیییییلی خوبن فرشته ان ،شوهر اینجوری بود میدونی روزگارش سیاه بود قشنگ