بیاید از پدر جانبازم بگم 😔

یه مستند دیدم یه پرده کشیده بودن پدر جدا بود جانباز اعصاب بود اونطوری راحت تر زندگی میکرد 

خب عزیزم بابات دیر ازدواج کرد. من الان چهل سالمه پسرم پونزده. منم بچگیم خیلی سختی کشیدم. خشونتهای بابام هیچوقت یادم نمیره

ببریدش یک هفته اونجا یک هفته اینجا تااستراحت کنید خونه هم میاد حرفی هم باقی نمیمونه

گل گفتی 

ما مدیون این جانبازان وشهدا هستیم اماصد حیف هیچ کس قدرنمیدونه

من رفتم آسایشگاه جانبازان...

شاید باورتون نشه ولی قطع نخاعی بین‌شون زیاد بود

بدترین‌شون اینجوری بود ک بعلت زخم های درمان نشدنی ک روی پشتش بود تمام این سالها دَمَر روی تخت افتاده بود...

فکرشو بکنین... اینهمه سال..  دمر روی تخت بیفتی...

نابود شدم اصن

اخی افتادم یاد آقایی. رفته بودیم پارک. پیرمردی با نوه ش اومد نوه عقب مانده بود. سپردش من گفت حالم خیلی بده چند لحظه ازش مراقبت کن میخواست غش کنه بیوفته زمین دراز کشید یکم خوب شد میگفت ترکش تو سرمه محکم قدم یرمیدارم اینجور میشم قبل اون همش میگفتم خوشحال اینا بچه هاشون مفت و مجانی میرن سرکار و همه چی الان نه دیگه واقعا میگم حق دارن بهترین زندگی براشون فراهم شه شما هم تحمل کنید پدرتون واقعا گناه داره