یکی از عادتهای بدی که از خانوادم به ارث بردم سرکوب کردن احساساته توی خونوادهمون حرف زدن از ناراحتی یا خشم یه جور تابو بود. همیشه یاد گرفتم بخندم حتی وقتی دلم پره، یا بگم چیزی نیست وقتی واقعاً هست. این باعث شد بزرگ که شدم، حتی خودم هم نتونم احساساتم رو درست تشخیص بدم یا بیانشون کنم.