به نظرتون چرا یه نفر ممکنه بدون هیچ دلیل واضحی ازت فاصله بگیره و کلاً بره کنار؟
من یه دوستی داشتم که بیشتر از یه سال باهاش رفیق بودم. خوب بودیم اوکی بودیم اما یهو همه‌چی ریخت به هم وقتی دیدم با کسی که قبلاً باهاش درگیر بودم، خیلی راحت اوکی شده.
اون آدم (دوست‌سابقم) کسیه که واقعاً اذیتم کرده، آسیب‌هام ازش جدیه. آدم قابل اعتمادی نبود، از تکنیک‌های روانی استفاده می‌کرد، و کلاً باعث شد حس بدی نسبت به خودم پیدا کنم.
من هم کاملاً واضح و با احترام، چند بار به دوستم گفتم که این آدم برام سمیه، اذیتم کرده، لطفاً حداقل کمتر باهاش ارتباط داشته باش.
اونم گفت باشه، ولی فقط توی حرف. در عمل؟ هیچی. صفر. حتی دیدم طی یکی دو هفته، رابطش با اون طرف از یه سلام‌علیک ساده، رسیده به رفاقت عمیق‌تر.
منم از روی ناراحتی و با مشورت، کم‌کم فاصله گرفتم. می‌خواستم بفهمه: یا من، یا اون کسی که منو اذیت کرده و تو زندگیم هیچ جایی نداره. ولی اونم خیلی راحت قطع کرد، بدون یه کلمه، بدون اینکه اصلاً براش مهم باشه.
امروز به این تصمیمم شک کردم. چون یه روانشناس بهم گفت: «تو مسئول روابط دیگران نیستی، نمی‌تونی تصمیم بگیری بقیه با کی باشن یا نباشن.»
ولی منم برای خودم ارزش قائلم. برام قابل‌هضم نیست که یه رفیق، انقدر راحت با کسی که می‌دونه چقدر منو اذیت کرده، صمیمی بشه و بعدم منو ول کنه.
الان موندم واقعاً کارم اشتباه بوده؟
اگه شما جای من بودین، چیکار می‌کردین؟
به نظرتون توی یه دوستی، نباید یه حداقل‌هایی از احترام و درک باشه؟
یا واقعاً من زیادی حساس بودم؟
