بچه هام پشت سر هم هستن و شیطونن.
من خیلی دیگران رو نمیبسنم.
چند وقت یکباره.
ولی توقع دارم وقتی میبینمشون حوصله بیشتری به خرج بدن باهامون.
اما جدیدا همه دارن ناراحتم میکنن.
در اصل بچه داریم باعث شده از اجتماع فامیل و خانوادم و ... طرد بشم
مادر بودن خیلی سخته بهت حق میدم
چه جوری غذا میدی
بچم همکاری نمیکنه
بهشون تذکر بده اما واقعا همه اعصاب ها ضعیف شده
میدونم سخته چون هیچ کس حوصله خودشم نداره متاسفانه.متم تا وقتی کوچیکه ۵ ۶ سالش شد خونه نشین شدم و تحت فشار بودم چون هیچ جا را نداشتم با سه تا بچه کوچک برم!حالا با پارک و اینا خودتو سرگرم کن میگذره
دقیقا منم مثل تو درخواست دوستیم قبول کن باهم حرف بزنیم اینجا خیلی انرژی نفی میدن
خیلی زود بچه ها بزرگ میشن ودلتنگ این روزا میشی
از لحظه لحظه این روزا لذت ببر
وقتی بچه هاتون شلوغ کارن خب اعصاب بقیه بهم می ریزه
ماشالا یه دونه هم نیست که
مثلا یه شخصی که باهاش رفت و امد داشتیم، حس کردم داره اذیت میشه و رفت و امدم رو به خونش قطع کردم. شاید سالی یکی دو بار برم. بیشتر دعوتشون میکنم. یا اونا بیرون دعوتمون میکنم.
پریشب بیرون دعوتمون کرده بودن. گفت فردا شبم بریم بیرون ولی فلانی و بچه هاش نیان.
خیلی ناراحت شدم. امروز کلا گریه کردم.
اصلا نیاز نبود صراحتا بیان کنن.
بخدا من خیلی خیلی ملاحظه میکنم. حتی همین خانم اونروز قرار بود بیاد خونم گفتم فلان تایم بیا که پسرم خونه نیست و مدرسس تا راحت تر باشی...
من با همسایه ها همش وقت میگذرونم
هر روز بچه هامو میبرم بیرون
نی نیم هم تو بغلم میگیرم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
