سلام
خانما من یه دختر ۲۲ سالم که از بچگی مامانش اینقدر بهش حسادت داشته مثل هوو باهام رفتار کرده به زور موهامو از بچگی کوتاه نگه میداشت و تو خونه هم اصلا نمیتونستم لباسای دخترونه بپوشم
همینطوری بزرگ شدم و هیچی از دختر بودن زن بودن نفهمیدم شاید باورتون نشه تا حالا حتی یدونه پیرهن دخترونه هم نداشتم خیلی بهم ریختم ظاهرم هیکلم همه چیم شبیه ۴۰ ساله هام الان و جالب اینه که اصلا هیچوقت به ذهنم نرسیده به صورت جدی به خودم برسم . واقعا تازه الان چند روزه به خودم اومدم قبلش چیییی میشد میرفتم تو اینه خودمو نگاه میکردم وسیله ارایشی الان هیچی ندارم اصلا استفاده نمیکنم حتی یه رژ ساده اگر روغنی هم بگیرم برای پوست و موم بیشتر وقتا یه گوشه میمونه استفاده نمیکنم . همیشه نیازهام رو حتی از خودم مخفی و سرکوب کردم . نیاز به اینکه من زنم دوست دارم زیبا باشم دیده بشم زنانگی کنم. هميشه ناخوداگاه فکر کردم فقط باید دنبال درس و مقام و دکتری و جدیت باشم و به خود رسیدن و زیبایی اینا مسخره بازی و وقت تلف کردنه . نه تو خونه نه بیرون به خودم اهمیت نمیدم به ظاهرم خیلی سرسری در حد گذروندن یه چیزی میپوشم میرم حتی اگر پول هم باشه باز زیبایی و خرج کردن برا ظاهر رو اولویت در نظر نمیگیرم یه حالت افسردگی و ناامیدی دارم تو درونم . تازه چندروزه به این نتیجه رسیدم من یکی از اصلی ترین نیازهام همین دیده شدن و زیبا بودنه و گرفتن توجه از مرد. اینقدر که نیازهامو سرکوب کردم از همین الان قید ازدواجو خیلی وقتا میزدم و تو ذهنم میگفتم تا اخر عمر مجرد میمونم و براشم برنامه می ریختم. شرایطم برای ازدواج سخته ظاهرمم به دلایل مختلف خیلی بهم ریخته خیلی باید براش زحمت بکشم ولی اصلا تلاش نمیکنم
خانما بیاین بهم بگین از زن بودن دختر بودن نیاز دختر چیه نیاز زن چیه این حسی که خیلی ساله کشته شده رو تو درونم بیدار کنین
راهنماییم کنین خواهشا بگین چطوری به خودم برسم و حس نکنم وقتم داره تلف ميشه یا همش بخوام خودمو با اهداف جدی سرگرم کنم. تازه به همون جدی ها هم نمیرسم البته! کمک کنید؛)
