حس میکنم داریم از هم طلاق عاطفی میگیریم بچه ها. حس مبکنم واسه این خیلی زوده..
دیگع محبتی به هم نمیکنیم حرف نمیزنیم فقط در حد نیاز
شوهرم اصلا دیگه دوست نداره سمتش برم
نه تفریحی نه هیچی
اما میگم باشه، بذار بشه، من نمیتونم دیگه بخاطر محبت جلوش التماس کنم
بنظرتون اینکه دیگع بخام واسه خودم مستقل زندگی کنم و رو پای خودم باشم سخته؟
هنوز نرفتین تو یه خونه اینطوری هستین؟
چرا آخه مشکل چیه
چرا عروسی نمیگیرید؟
با این شرایط نمیخام دیگه بچه بیارم، اما با حرفای خونواده شوهز چیکار کنم ؟ اگه بفهمن نمیخام بچه بیارم میکشن منو
اصلا دیگه باهام جایی نمیاد، میگه خودت هر کاری داری انجام بده..حتی نگاه هم بهم نمیکنیم گاهی
یه کاری باید بکنید تا زندگیتون درست بشه . مشاوره و... اگر نمیاد جدا بشید .یهروز یهو پای بچه میاد وسط اونوقت خیلی سخته
