خیلی دلم براش میسوزه به پدرم و اخلاقای بدش کار ندارم برادرمم فقط ب فکر خودشه ولی من و شوهرم و مادرم هرکار از دستمون برمیومد کردیم مادرم خودش مریضه ولی همش پیششه از بچش مراقبت میکنه ولی بازم اون از همه حق به جانبه و همش از همه متوقعه بد حرف میزنه و...
هرچی میگم مامان مریضه دیگه بفرستش خونه انگار ن انگار
ی امروز مامانم داشت میرفت خونش میخواست اسنپ بگیره بیاد اینجا پیش من
اصلا مسئولیت بچشو نداره همش میخواد بقیه نگهش دارن
خودش چیکار می کنه؟
چه بد
خودش چیکار میکنه؟
ازلحاظ روحی هنوز حالش بده،بنظرم تنهاش نذارید
چند سالش بوده؟چطوری؟
خب 8 ماهه 8 سال که نیست توقع ندارید که عین ادم عادی به زندگی ادامه بده حق داره بنظرم اون الان از لجاظ روحی داغونه
خیلی طول میکشه، اون تو شوکه؛ مخصوصا اگه همسرشو دوست داشته.
براش خیلی داغ شریک زندگیش ک دیگه نیست یهو اومده ب خودش دیده دیگه ندارتش سخته ..
اون الان هنوز داغداره مشکی روحی روانی داره معلومه که باید مواظبش باشین
بنظرم حق داره
من یه تجربه‌ای از سوگواری دارم این هست که یک مرحله‌ای دچار خشم میشی نسبت به همه چیز
خدا رحم کنه ب اون بچه با این مادرش
الان وظیفه مادره بیشتره
نباید انقدر عادتش میدادید از اول
اگه عاشق همسرش بوده و زندگیش خیلی خوب بوده زمان میبره ک بااین موضوع کناربیاد و بهتره همراهش باشید ....ولی اگه همه چی عادیه و ازقبل هم زیاد خوب نبودن فقط پرخاشگر و بی مسئولیت شده چاره اش اینه ک نازش را نکشید تا ب خودش بیاد و بفهمه مسئولیت جدید و زندگی جدیدش همینه ...
شاید از تنها بودن میترسه،خیلی وقتا سالها طول میکشه تا از نظر روانی اوکی بشی
همو دوسداشتن؟؟
