من الان ۲۰ سالمه
خیلی از خودم ناراحتم
از همون اول که میخواستم درس بخونم از بچگی با زجر درس میخوندم
نه ریاضیاتم و اینا خوب بود نه حفظیاتم
برای حفظ کردن درس های حفظی خودمو میکشتم
ساعت ها رو یک صفحه و یک جمله بودم
صبح تا شب خودمو تو اتاق حبس میکردم و درس میخوندم ولی بی هیچ بازدهی
همه میگفتن اینقدر درس میخونم حتما پزشکی قبول میشم درحالی که خودم میدونستم دارم چیکار میکنم
تو یک روز یهو فقط یه صفحه رو به زور حفظ میکردم
با هزار ترفند کد گذاری حروف و اینا حفظ میکردم بعدم برا امتحانم یه سوال که میدادن مجبور بودم با کد هایی که حفظ کردم کل درسو بنویسم
الانم تو دانشگاه یه اراعه که میخوام بدم میام متن اراعه را می‌نویسم و یهو یک ماه دارم حفظ میکنم
رشتم هم زبانه
بعد وقتی اراعه میدم همه تعجب میکنن چجوری اینا رو میگم
فک میکنن من زبانم فوله در حالی که یک ماهه دارم حفظ میکنم
تو دوران تحصیلم تو آزمون ورودی هیچ مدرسه ای قبول نشدم
همیشه با آزمون و تست مشکل داشتم
کنکور رتبم افتضاح شد همه درصد هام منفی بود
از خودم بدم میاد
هیچ موفقیتی بدست نیاوردم
حس میکنم خیلی هوشم کمه
الان پسر خالم کلاس چهارمه اینقدر باهوشه میبینم مامانش همینجور از رو درس براش میخونه اونم یه لحظه نمیشینه
بعد همه رو حفظه
میگم چرا پس این اینقدر هوشش بالاس ولی من خودمو میکشتم
