من کلا اخلاقم اینطوریه که ارومم و ساکت
کلا هیچ دوست و رفیقی ندارم از کلاس هفتم تا الان که دانشجو هستم تنهای تنهام تو دانشگاه
خیلی دلم می‌خواست مثل همسن و سالام دوست و رفیق داشته باشم و هر روز باهاشون برم بیرون ولی هیشکیو ندارم اصلا نمیشه دوست پیدا کنم
بخاطر همین اخلاقم ممکنه تا آخر عمرم هیشکی منو نبینه و مجرد بمونم؟
اخه تنها جایی که در میام فقط دانشگاهه که اونم کسیو ندارم
حسرت میخورم وقتی میبینم بقیه شوهر و دوست پسر و اینا دارن ولی من هیشکیو ندارم
