مهم ترین چیزی که من توی این اندک سال های زندگیم یاد گرفتم اینه که اگر قراره در نظر بقیه ادم محترمی باشم حرفم رو با منبع و سورس معتبر بزنم
بگم طبق فلان چیز فلان مسئله درسته.
و از اون مهم تر وقتی مخالفت میکنم قدرت استدلال داشته باشم برای مخالفتم و با جواب های بچگونه و سطحی از زیر پاسخ در نرم.
از کلمات انتخاب شده و درستی برای صحبت کردن استفاده کنم نه هرچی به دهنم اومد بگم که صرفا حرص طرف مقابل رو در بیارم.
چیزی که من بسیار اینجا دیدم متاسفانه اصلا و ابدا قدرت مباحثه و اشتراک نظرات بلد نیستن و بخش بزرگیش هم برمیگرده به اینکه ما خیلیامون عادت داریم به چشم بسته پذیرفتن و دگماتیسم و دیکتاتور درونی مون که فقط دوست داره یه حرفی بشنوه که فقط به مذاقش خوش بیاد .
یه استادی داشتیم میگفت بچه ها سعی کنید همیشه سوال براتون پیش بیاد . هرچی بلدید رو به چالش بکشید و همینطوری مبنا و پایه افکارتون رو بر اساس یه چیزی که خودتونم ندونید چیه نچینید .
کتاب بخونید عزیزان . کتاب معجزه ست . معجزه فهمیدن اینکه تو چقدر نمیدونی ...
و در نهایت قدرت پذیرفتن اینکه ممکنه اشتباه کنید رو داشته باشید قول میدم حداقل 40 درصد مشکلاتتون حل شدنیه.
