این دهه هشتادی ها

شرایط مزخرف اقتصادی همه رو ب این حال انداخته 

منم ۱۸ سالمه 

حس میکنم خیلی عقبم‌ 

همش فکر آیندم و افسرده میشم

کاش دیگه فکر و خیال نکنم

آگاه شدن و ایندشونو میخوان خودشون بسازن

اره ماشالا چشم بد ازمون دور خیلی خودساخته ایم😂😂😂

شرایط اقتصادی.....

ماشالا همه مستقل ، این نسلیا خیلی درس خون نیستن فقط دنبال درآمد و اینا هستن 

دهه شصتیا با وجود نبود امکانات ولی خدایی درس میخوندناااا😁

چون جامعه عوض شده و الان فشار اقتصادی حتی روی بچه ها هم هست چه برسه به جوون 20 ساله و ما بخاطر فرهنگ و جامعه امون موانع بیشتری در مسیر پیشرفت به عنوان یک زن داریم پس باید دو پا دیگه قرض کنیم

باز بهتر از الان بود

الان همه چی خیلییی بد شده

همه هم دنبال پیشرفتن معطل کنی جا موندی 

دخترا بیشتر به خاطر خواسته های خودشون کار میکنن

مثلا الان هزینه یه روتین پوستی خیلی زیاده 

پول گرفتن برا این چیزا هم از مردا سخته حالا میخواد پدر باشه یا شوهر 

از تولید داخلی استفاده کنید تا اقتصادمونم درست بشه.

توی دوره‌ی شهید رئیسی عزیز، بسیاری از کارخونه‌ها

راه‌اندازی مجدد و حتی افتتاح شد

دیگه هیچ پسری نمیتونست بگه :

شغل پیدا نمیکنم! کاروبار کساده!

مردها کم مسئولیت شدن و «آموزش زندگی»

برای سرپرستِ خوب و حامی مالی

خانواده بودن، به آقایون

بسیار کم داده میشه

علت کارکردن دخترها، زمخت بار آوردنشون

توسط مادر و پدرشونه

مادری که قربون صدقه‌ی لطافت دخترش،

 ظرافتاش و هنرمندی‌های بالقوه‌اش نرفته

باعث میشه این دختر عزت نفس نداشته باشه

و دنبال کارای مردونه برای بدست آوردن مقام

پیش خانواده و جامعه باشه.

دختری که پدرش تکیه گاه مالی و عاطفی براش

نبوده و برای ۵۰ هزار تومن، روح دخترشو خش

مینداخته و هی ندارم ندارم میگفته!!

باعث این میشه که اون دختر دستش تو

جیب خودش باشه(با سختی‌های زیاد)

شوهری که ....

رسانه‌ای که....

زنانی که دلشون بیش از حد و ناآگاهانه

برای بی پولی مردهای جامعه میسوزه

(درصورتی که اون مرد از سر تنبلی و

کم همتی، اصولی پول درنمیاره

و همش منت سر خانوادش میذاره)

دهه هشتادیا اینجورین که

یا خیلی به فکر کار و پیشرفتن

یا اصلا به فکر نیستن و از اونور بوم افتادن

مثلا من خودم الان دست و پام تو گچه 😩