من موندم
زمان ما میگفتن ارتباط با نامحرم حرامه
زمان ما میگفتن حدیث دادیم نگاه به نامحرم مثل تیر زهرآلود از سمت شیطانه
زمان ما میگفتن به ازای هر کلمه شوخی با نامحرم هزار سال حبس تو آخرت داره و و و و کلی مطلب اینجوری
که همه رو هم طبق حدیث ائمه میگفتن
وقتی ب نامحرم برخورد می‌کردیم هر کی سر و چشمش پایین تر، پاک تر
اگه یوقت اشتباهی چشم تو چشم نامحرم میشدیم تا چند وقت عذاب وجدان و توبه و اینکه خدایا ناخواسته بود و.....
اما الان نمیدونم احکام و احادیث عوض شده نمیدونم چی شده که همه اینها رو زیر نظر نمیارن....اونوقت دم از خدا و دعا و ائمه میزنن....
مبگن دل باید پاک باشه! میگن انسانیت! من نمیدونم دلی که طبق دستور خدا عمل نکرده، دقیقا کجاهاش پاک مونده؟ دلی که دستورات بشردوستانه خداوند رو زیر پا گذاشته، چطور میتونه بفهمه پاکی و انسانیت واقعی چیه؟
آیا اینها جز سبک شمردن گناه نیستن؟
ببخشید من اینها واقعا سوالات ذهنم هستن و دوس دارم پاسخ واقعیشونو بدونم
نمیدونم کسی که مثلا دوس پسر داره و باهاش ارتباط داره با دیدنش و نگاه و حرف زدن و.... دلش قیلی‌ویلی نمیره؟ بعد چونکه من تو دلش نیستم و نمیدونم قیلی‌ویلی میره یا نمیره، دیگه طرف میگه نمیره و دلم پاکه و قصدی ندارم و.... آیا حقیقتا هم اینجوره ک ب هیچ عنوان تحریک نمیشه؟! مگه میشه با یه پسر ارتباط داشت اما احساسات برانگیخته نشه؟ اگه برانگیخته نشه خب این یعنی طرف مشکل در مسائل جنسی داره و اگه برانگیخته بشه خب میشه خلاف آنچه خدا گفته
من نمیدونم اونا ک ارتباط دارن، چطور خودشونو متقاعد می‌کنن ک کارشون درسته و طبق دستور خدا دارن عمل می‌کنن؟؟
