و منی ک در حسرت ی شاخه گل ک برام بگیره
یا در حسرت ی آغوش واقعی و جوری ک خودتو آزاد و رها ببینی در آغوشش
و حسرت ی شوهر ک از ته دل دوستش داشته باشم
و لحظه شماری کنم واسه دیدنش بوییدنش و بوسیدنش
۹ سال از زندگی متاهلی و دارم میگذرونم
و حسرت رو حسرت
درسته شاید یکی بنویسه ک خودت برای خودت گل بگیر
من میتونم برم گل بگیرم
اما بنظر شما عروسکی ک در کودکی ذوق داشتنشو داشتی و نداشتی
الان داشته باشی چ طعمی داره