کنجکاوی جنسی بچه تبدیل به چیز بدی نشه اگه کسی بهش دست درازی کرد بهم بگه الکی حساس نشه

وقتی توی سن کمتر (تقریبا سه تا 4سالگی) هستند خودشون تا حدی متوجه تفاوت ها می شن. درست آموزش ندیدن بچه ها رو کنجکاو می کنه که مدام سرک بکشن. کنجکاوی سالمشون یه جایی توسط والدین دیده می شه و دعوا می شن. بعد یه حس حقارت و شرم با خودشون حمل می کنند. و این حس باعث می شه اگر خدای نکرده مشکلی براشون پیش بیاد با نزدیک ترین کسشون مطرح نکنند.

بچه ها در هر صورت صبر نمی کنند. اونا چیزی که می خوان رو پیدا می کنند ولی اگر از راه نادرستش پیدا کنند خیلی بدتره. مثلا یه بچه ی نادون دیگه بخواد بهشون بگه. یا یواشکی با گوشی سرچ کنند. یا بخوان نسبت به بدن یه دوستشون کنجکاوی نشون بدن. 

خیلی از بچه ها حتی کوچک ترین اسمی برای اندام خصوصیشون بلد نیستند. بهش می گن چیز!! یا اصلا نمی گن. خب نداشتن کلمه باعث می شه فرد از همون اول در موردش حتی حرف نزنه. کوچک ترنی حرفی در مورد این موضوع را اشتباه بدونه. بنابراین اگر مشکلی در این موارد براش پیش بیاد اصلا به پدر و مادرش نگه. اینطوری بزرگترین حامی های خودش رو از دست می ده. در ضمن وقتی کمی بزرگ تر شد ممکنه اسم های نامناسبی از دوستاش یاد بگیره. اسم هایی که متاسفانه به خاطر فرهنگ غلط رایج شده و بار معنایی منفی داره؟ اینو ما می خواهیم؟


قدم اول. از همون برای اندام جنسی بچه اسم مناسب بگذارید. یه اسم که فانتزی نباشه که فقط خودتون بلدید. یه چیزی باشه که واقعا بچه بتونه ابراز کنه. مثلا عضو خصوصی.

هر مادری باید بچه ی خودش رو بشناسه. مثلا بارها مادر ها به من می گن بچه ی ما همش می خواد به اندام دوستاش دست بزنه. یا ما رو موقع لباس عوض کردن ببینه. اینجا معلومه بچه کنجکاو شده. اصلا هم جنسی نیست. طبیعی ترین و سالم ترین حس هست که یه بچه که در مورد گربه و درخت و گل این همه کنجکاو هست در مورد بدن خودش و بقیه هم کنجکاو بشه. اگر اینجا پدر و مادر به جای توضیح دادن فقط بچه رو دعوا کنند هم آتش کنجکاویش رو شعله ور می کنند و هم شروع می کنند حس منفی می دن به بچه. 

قدم دوم> توی سن کم( ترجیحا سه و چهار سال)  به بچه یه سری آموزش های اساسی در مورد تفاوت زن و مرد رو بدید. در این سن بچه حساس نمی شه. ولی این کارو بگذارید برای 8 یا 9 سالگی دیگه دیره. بچه کنجکاو شده و حساس شده و اون موقع قضیه کمی پیچیده تر میشه. 

دارم ادامه می دم. میخونید؟ شما مادرید؟

برای مثال از اینترنت عکس بچه گانه که اندام دختر و پسر یا زن و مرد رو توضیح می ده پرینت کنید!!! برای بچه توضیح بدید که دختر و پسر با هم فرق دارند. بعد هم توضیح بدید که دخترها بزرگ بشن مثل خانوما می شن و پسرها بزرگ بشن مثل آقاها می شن. برای اینکه حساس نشه چندین صفحه چیزهای دیگه از عکس حیوانات و میوه و غیره هم پرینت بگیرید. مثل کتابچه کنید و همه رو کنار هم توضیح بدید. بعد اتفاقی می رسید به اون صفحه و تفاوت دو جنس را توضیح می دید و بعد هم عادی می رید صفحه ی بعد. یه جوری که نه مثبت و نه منفی توجهش جلب نشه. این طوری مثل یه موضوع عادی بحث می شه و ا نه مثل یه موضوع خاص جالب یا یه موضوع ممنوعه. چون هر دو اینا توجه بچه رو بدتر جلب می کنه. 

در کشورهای دیگه کتاب های مناسب سن بچه ها هست. در اینجا که نیست که ما مجبوریم با این راه ها پیش بریم. چون مطمینا وقتی در مورد یه موضوعی یک علامت سوال بزرگ برای بچه ها درست کنیم از روی کنجکاوی دست خیلی کارها می زنن. این طبیعت بچه هاست که کنجکاو هستند.

در ادامه اینم بگم که این آموزش ها برای پسرها به اندازه ی دخترها لازمه. یه باور غلطی توی جامعه ی ما هست که پسرها کمتر حساسن. ولی اینطور نیست. اولا آمار می گه توی سال های اخیر خیلی از قربانی های این مشکلات پسربچه ها بودند. به اضافه اینکه پسربچه هم اگر کنجکاویش درست هدایت نشه ممکنه توی سن کم یه چیزی بشنوه و دست به کار خطایی بزنه. پس هم پسردارها و هم دختردارها به موقع آموزش بدید.

در کنار آموزش تفاوت زن و مرد در قالب کتاب داستان. در موقعیت های مختلف برای بچه مدام تکرار کنید که اندام تناسلیش خصوصی هست و هیچ کس غیر از مامان یا دکتر در حضور مامان اجازه نداره اونجا رو ببینه یا بهش دست بزنه. اینو مدام براش تکرار کنید.. مثلا یک نمایش عروسکی با این مفهوم براش بازی کنید.  با عروسکاش نمایش اجرا کنید و نشون بدید که اگر کسی ازش خواست اندامش رو نشون بده یا بهش دست بزنه عروسک دیگه سریع فرار می کنه و مامانش رو خبر می کنه. زیاده روی نکنید که حساس بشه ولی براش تکرار کنید چند بار.

کلا آموزش بچه با بازی هست. شما هزار بار بهش بگید نباید به اندام جنسی کسی دست بزنی تاثیرش به اندازه ی یک بار عروسک بازی نیست. توی موضوعات دیگه هم اینطور هست. بشینید کنار بچه و با عروسک ها براش موضوعات مختلف رو نمایش بدید. توی سن کم بچه این چیزها رو مثل اسفنج جذب می کنه.

اگر موردی پیش اومد که بچه ی شما خطایی کرد. مثلا با یه دوست همسنش در حال کنجکاوی دیدیدش حتما از واکنش شدید پرهیز کنید. بهش تذکر بدید ولی همه جوره سعی کنید که خودتون رو کنترل کنید. صدای بالا یا لحن خشن به کار نبرید.  اگر در مورد این موضوع از شما بترسه بدترین اتفاقه. با ترس از شما در مورد این موضوع کودکتون بی پناه میشه و اگر مشکلی براش پیش بیاد دیگه کسی رو نداره که بهش اطلاع بده.

بچه رو به مدت طولانی با بچه ای که از نظر سنی از خودش خیلی بزرگ تر هست تنها نگذارید. بچه های بزرگ تر از دوستاشون شاید چیزهایی بشنوند. حتما حتما در حینی که بچه ها با هم بازی می کنند مدام بهشون سر بزنید. مسیولیت بچه ی کوچک رو به بزرگ تر نسپارید و بیرون برید. این مسیولیت ما پدرمادرهاست که مواظبشون باشیم. 

مثالی از آموزش با عروسک>

 دو تا عروسک موشی دارند با هم بازی می کنند. خرسی همسایشون هست.. با هم تاب بازی می کنند. یکی شون قایم می شه و خرسی و یک موشی پیداش می کنند. یکم که بازی رفت جلو موشی می گه من می خوام یک کاری بکنم. می خوام تو ادام خصوصیتو به من نشون بدی و منم مال خودمو نشونت بدم.
بعد موشی می گه. نه مامانم گفته اندام خصوصی هر کسی رو فقط خودش و  مامانش (یا مامان و بابا) یا دکتر در حضور مامان اجازه دارند ببینند. هیچ کس دیگه اجازه نداره.
بعد بازی تموم می شه.

یک دفعه ی بعد بازی فرق داره. داستان بازی یه جور دیگه است. مثلا عروسکا توی مهد کودک هستند. با هم نقاشی می کنند. همه رو بازی می کنیم و از روی قسمت های نامرتبط نمی پریم. وسط بازی دوباره یکی از بچه ها می خواد به اندام خصوصی اون یکی دست بزنه. اون بچه اول می گه نه. بعد که  بچه ی اصرار می کنه و خواسته اش رو تکرار می کنه. بچه اول که مثلا یه عروسکه بدو بدو می ره پیش مربی. مثلا شما نقش مربی رو داری. به اون عروسک می گی آفرین که اومدی بهم گفتی. بعد می ره به اون یکی عروسک تذکر می ده (نه دعوای شدید) که این کارو نمی کنیم و ... بعد ادامه ی نقاشی و با هم شعر خوندن رو بازی کنید. بعد از تکه ی آموزشی عروسک بازی رو قطع نکنید و هنوز اون قسمت نقاشی و شعر رو ادامه بدید. 

رای شمایی که بچه های بزرگ تر مثلا بین 8 تا 11 سال دارید و هیچ آموزشی بهشون ندادید. خب بچه ی شما الان  بزرگ تره و کمی برای آموزش بدون حساس کردنش دیره.  ولی به نظر من باز هم آموزش دادن شما بهتر از اینکه از بچه های دیگه چیزهای غلط و اغراق شده  بشنوند. ولی شما در قدم اول باید بدونید که بچه ی شما  چی می دونه؟ ممکنه همین الان هم چیزهایی بدونه... اگر موقعیت بازی و نقاشی باشه باید یه جوری غیر مستقیم که حساس نشه ازش بپرسید که  می دونه فرق دختر و پسر چیه؟ می دونه بدنشون چه فرق هاایی داره؟

مهم ترین چیز اینه که اول بفهمیم بچه چی می دونه (به احتمال زیاد در این سن چیزهایی می دونه)؟ بعد بر اساس اون آموزش رو باید تنظیم کرد. 

باز هم همون طوری که بالا گفتم با کتاب درست کردن یا با نقاشی و بازی عروسکی می شه بهشون آموزش داد. 

وقتی می خواهید به بچه هاتون در این مورد آموزش بدید از کلماتی مثل زشته! بده! عیبه... استفاده نکنید. از کلماتی که بار منفی دارند استفاده نکنید. 

خیلی ساده بگید

 اندام خصوصی هر کس رو کسی جز مامان و باباش نمی تونن ببینند یا دست بزنند.

وقتی از کلاماتی مانند زشت و عیب استفاده می کنیم باعث می شه بچه ناخودآگاه احساس منفی و شرم در این موراد بگیره. این احساس منفی بسیار تاثیر بدی داره بعدا در نگاه فرد به بدن خودش. در بروز دادن مشکلات احتمالی که در این رابطه براش پیش میاد.