میشه عاقلانه نظرتون رو بگید و راهنمایی کنید

من تقریبا این 3 سال همسر در کنارم نداشتم هر مدل که فکر کنید تلاش کردم که کنار هم باشیم

همیشه حق رو به من میداد اما کار خاصی نمیکرد میگفت تو درک کن اون 3 تا هم همین کارو دارن میکنن 

بماند که اون 3 نفر از لحاظ مالی بسیار قوی هستن و هیچ خللی در زندگیشون ایجاد نشد ما هم تو تنگنا نبودیم اما شرایط نرمال هم نبود 

گذشت تا اینکه من دیگه تحملم تموم شد هر حرفی بود هر مدل رفتاری بود همه راه‌ها رو رفتم ولی دیگه طلاق خواستم 

خلاصه بعد از کلی حرف و اینا که من قبول نکردم جدا شدیم 

واقعا کم آورده بودم 

اوایل فکر میکردم کلا دیگه میخوام تنها زندگی کنم اما بعد از مدتی دیدم من آدم تنها موندن نیستم دوست دارم کسی کنارم باشه 

این مدت از طریق کارم با 2 تا آقا در مرحله آشنایی در حد یکی دوبار رستوران رفتم اما اصلا به روحیاتم نزدیک نبودن 

خلاصه تا 2 روز قبل بعد 2 سال همسر قبلیم تماس گرفت 

انگار بعد از جدایی ما 4 ماه بعد مادرش بهتر شد و تحت شرایط خاص منتقلش کردن خونه 

و حالا همه تقریبا برگشتن به شرایط قبلیشون 

کلی حرف زد اینکه پشیمون و حق با من بود و کلی ازین دست حرفها 

و اینکه هنوز نذاشنه هیچکس از فامیلش متوجه طلاق ما بشن 

میگه برگرد و جبران میکنم و ی قراری بذاریم حضوری حرف بزنیم 

حالا من نمیدونم چیکار کنم 

خیلی برام قابل احترام هستن

خیلی خانم حامی و باشخصیتی هستن 

3 سال تنها زندگی کردم 

جاری ها تو شهر پدری بودن من شهر غریب 

تو این 3 سال شاید 2 یا 3 ماه یکبار 1 شب میومد خسته و داغون صبح زودم برمیگشت 

از طرفی ما هم زیاد نمی‌رفتیم شرایط جور نبود 

هرچی گفتم ی خونه کوچیک اجاره کنیم اصلا،فقط تو همون شبی که میای 2 ساعت ببینمت قبول نکرد

من عزیز از دست دادم تو این 3 سال فقط 3 روز کنارم بود

نمیدونم 

الان شاید تنهایی شاید دلتنگی و شاید ترس از آینده تنها میگه برگردم 

اما اون حجم بس توجهی وقتی یادم میاد 

بله دقیقا به اینم فکر کردم اگه دوباره این اتفاق بیوفته چی

نه برگشت به گذشته که باعث از بین رفتن حرمتها میشه 

اما کاملا 50_۵۰ هستم اصلا نمیدونم کار درست چیه 

بعد جدایی خیلی آسیب دیدم