گاهی به این حقیقت یاس آور
اندیشه میکنید که زنده های امروزی چیزی به جز تفالهء یک زنده نیستند؟!
گویی که کودکی در اولین تبسم خود پیر گشته است
و قلب این کتیبه ی مخدوش
که در خطوط اصلی او دست برده اند
به اعتبار سنگی خود دیگر احساس اعتماد نخواهد کرد
شاید که اعتیاد به بودن و مصرف مدام مسکن ها
امیال پاک و ساده وانسانی را به ورطهء زوال کشانده است
شاید که روح را
به انزوای یک جزیره نامسکون تبعید کرده اند....😔😔