سلام من یه دختر۲۰ساله ام دانشگاه نرفتم یعنی قبول نشدم سال اول نتونستم ثبت نام کنم چون دخترداییم فوت کرده بود خیلی حالم بد بود افسرده شده بودم سال دوم قبول نشدم سال سوم تلاش کردم بازم نشد وسال چهارم که امسال دیگه خسته شدم و نخوندم داخل فامیل ما دخترعمه هام فرهنگیان قبول شدن همش تو سر من میزنن پدر و مادرم که قبول نشدی اون شدن و...
واقعا از فرق گذاشتن حالم بهم میخوره بین ما خیلی فرق میزارن من سال سوم از مهر درس خوندم برای کنکور تا اردیبهشت یعنی بعضی روزا می‌خوندم بعضی روزا نمیخوندم ولی داداشم فقط یه ماه اونم درست و حسابی نخوند قبول نشد ولی میگن داداشت خوند تلاش کرد ولی قبول نشد ولی تو تلاش نکردی اون قسمتش نبوده ولی تو تنبلی خودت بوده فکر کنین برای من از بچگی یه گوشواره نخریدن حتی گوشامو سوراخ نکردن تا ۱۵سالگی که النگو برام خریدن که بعد فروختن دادن به داداشم که ماشین بخره گفتن برات میخریم ولی الان ۶سال گذشته هنوز برام نخریدن وقتی دعوا میکنیم مامانم طرف اونو میگیره میگه تقصیر خودته امروز داشتم رانندگی میکردم گفتم میخوام امسال سرویس بشم که داداشم با مشت زد تو دستم آخم بلند شد اعصابم خورد شد گفتم بری زیر ماشین نفرینش کردم که محکم زد تو چشمم مامانم گفت به درک بزار بزنتت که همچین حرفی میزنی ولی داداشم وقتی منو نفرین میکنه هیچی نمیگه یارانه منو دادن به داداشم دستش باشه خرج ماشین کنه
اینم بگم من خواستگار ندارم همش داداشم میگه تو موندی ترشی انداختی کسی تو رو نمیگیره یه پیرمرد هم پیدا بشه پولدار باشه تو رو میدیم بهش مامانم اصلا چیزی بهش نمیگه همش میگن خاک تو سرت تو موندی با این هیکلت (من چاقم اضافه وزن دارم)ولی حقم اینه آنقدر حرف بشنوم کلا خسته شدم من همیشه نمازامو سروقت می‌خوندم الان حتی دیگه نماز نمیخونم ول کردم توروخدا بهم بگید چیکارکنم بااین وضعیتی که دارم
