ببخشید ولی دلم پره... واقعاً خسته‌م. صبح که چشم باز میکنم، صدای “مامان” قطع نمیشه تا شب. یه دقیقه خلوت ندارم، حتی تو دستشویی 🙃
نه غذا خوردن درست، نه خواب درست، نه یه لیوان چای داغ.
کسی دیگه هم این‌طوریه؟ یا فقط من حس میکنم دارم ته می‌کشم؟
بیاید همو درک کنیم، فقط یه روز برای خودمون نمی‌خوایم؟ 😔
ممنون که حرفامو خوندید ❤️
😂😂حرفاي دل من
دقیقا الان تو این حالتم
ولی آدم ی‌ک رور دلش واسه همینا تنگ میشه اینه ک رو مخه
چندتا بچه داری؟ چندسالشونه؟
مادر بودن یعنی همین.. همه همینطورین
یه شغل بدون مرخصی، بدون حقوق، بدون بازنشستگی و ۲۴ ساعته
بچت چند سال شه. آره تنها نیستی ولی بدون زود میگذره
تو بگو یه بار نمیشه خوابمون بیاد همون لحظه بخوابیم راحت به اختیار خودمون
چن سالشه
من دقیقا از همین مسئولیت سنگین مادر شدن میترسم
میترسم پشیمون بشم یه روزی که چرا بچه ای به دنیا آوردم
اگر میتونی بذار پیش کسی چند ساعت تنها بمون
یا بذاری مهدکودک
واقعا نیازه چند ساعت حتی تنها باشیم تا ریکاوری بشیم
منم همینم خواهر
تنشون سلامت باشه ان‌شاءالله
کاش یه ساعت بديش دست یه آدم مطمئن. من که گاهی می‌فرستم برن خونه عمه‌شون تا خودم یه نفسی بکشم.
من روزی یساعت میگم باباش ببره بیرون تلویزیونو خاموش میکنم خیره میشم به یجا واز سکوت استفاده میکنم
درکت میکنم منم این روزا رو داشتم ولی الان که بزرگ شدم حسرتش رو دارم.خواهرزادمو گاهی میارم پیش خودم، یکی دو روز بمونه.
خیلی بیشتر از قبل بچه ها رو دوست دارم
پسر من تا ۳سالگی همین بود، چند روز دیگه ۷ساله میشه و خیلی خیلی بهتر شده، ولی انتظار نداشته باش مامان مامان نکنه من ۳۲سالمه هنوزم از صبح تا شب چندین بار زنگ میزنم به مامانم مامان مامان میکنم😅
