چیکار کنم بابام قبول کنه از این خونه بریم

از نظر اونا بله..

تاپیک های قبلیم گفتم

رفتارشون با من همیشه همین بوده

اجازه ندارم هروقت میخام برم و بیام

اگه امروز رفتم

۳ ماه بعد شاید جرعت کنم بگم میخام برم

خانوادم سمی ان

مثلا الان تو شهر خودمون رفتم بیرون

فردا اجازه ندارم برم 

زشته..دختر انقد بیرون نمیره

اون کافه چرا میری

زشته نباید همش بری

تنها چیزی که زشت نیس مرگمه

امروز مامانم هی میگه برو بیرون هوا بخور

درحالی که اینجا هیچی نداره.. جایی نداره..

امروز رفتم فردا بخام برم میگه زشته شهر کوچیکه دختر انقد خودشو تابلو نمیکنه

الان ب جایی رسیده دو سه ماهی از در بیرون میرم

کل زندگیمو تحت تاثیر قرار داده 

بریم استان خودمون مث ادم میرم سرکار از این محدودیت در میام

احساس خفگی میکنم 

اونجا بزرگه

دیگه نمیتونن بگن امروز رفتی بیرون فردا نرو تابلو میشی اله و بله

هی میگم چرا ازدواجم جور نمیشه

بعد منصف که میشم میبینم اصن کسی منو ندیده 

تو این شهر کوچیک که همه از روستاهای اطراف میان زیر دیوار گل میکشن یا دختربازی میکنن من چه شوهری پیدا کنم

اینا افکار پدر مادرمه که بهت گفتم

خودم تو همین شهر ۴ سال کار کردم

خونمون بهترین نقطه این شهره

همونجور که از حومه میرن به استان اصلی برای چرخیدن و خرید کردن و غیره

اینجا هم از حومه میان خیلیم میان

و جوری شده حتی مردم اینجا دارن تو کانال تل شکایت میکنن از اینهمه ارازل اوباش که ریختن اینجا..

و این یه موضوع خیلی عادیه هرچی شهر بزرگ تر و با امکانات تر باشه پیشرفت تو کار و تحصیل و ازدواجم متفاوت تره

بنظرت شرایط اونی که تو یکی از روستاهای مراغه با خانواده محدود زندگی میکنه با شرایط اونی که تو تبریز با یه خانواده محدود زندگی میکنه یکسانه؟؟

توی یه استان اصلا همون تهران بنظرت شرایط بچه های شمال یا جنوب یکسانه؟؟

جغرافیا خیلیییی موثره

خانواده خیلییییی موثره

من نمیتونم خانوادمو عوض کنم بهترشو پیدا کنم ولی اینکه بریم استان اصلی که امکانات بهتری داره نشدنی نیست خاسته زیادی هم نیست

فقط بابام ...