دویست لیتر ترکیه چند تومنه

تمایلی به صحبت با آدمای مذهبی / فمنیست / کهنه فکر / روشعنفکر امروزی نیست ،ریپلی نزن ❌️ره‌حمت له دل نماوه  چاو رهه‌ش ✨️دختری از تبار زاگرس 💫دوست عزیزم الان که امضای منو باز کردی لطفا یه صلوات برای سلامتی و ظهور آقا امام زمان (عج) بفرست ❤🌱 

ترکمنم💚❤️

تمدن ایرانی و زبان پارسی🏛، شاخاب پارس🌊، ملی گرایی و کوروش هاستایی🗻، ایران پرستی و دشمن ستیزی⚔️، نیایش مزدا(خدا) و دوری از اهریمن گرایی🔱، شب چله ها زنده داری و نوروز ها خوشحالی🎆، چهارشنبه سوری ها دور آتش رقصیدن و 7 آبان ها افتخار هر ایرانی🎇، سپندارمذگان ها دلبری ❣️و سالروز اسارت جهانشاه ها سوگواری🖤                                                          ☆این است هویت یک ایرانی☆                                                                                                   حال تو یا هویت داری یا که بی نام و نشانی                                                                                       از هر تاریخ و تمدن باستانی یا واژه نامه و اسامی پارسی  سوالی داشتید در خدمتم 💙

هم ایرانم، هم ویرانم، هم درس دارم، هم نمی‌خوانم. https://abzarek.ir/service-p/msg/2088007 ، این قمار عاقبتش جان مرا می‌بازد 

من از یک شکست عاشقانه می آیم . بگذار همه برای این اعتراف تلخ سرزنشم کنند .شکست نه برای پنهان کردن است نه برای پنهان شدن .می گویند از صبح بنویس . از آفتاب و من چگونه از خورشید بنویسم وقتی تمام وقت . باران پنجره ی چشمانم را شسته است . همه دلشان نقش های مثبت می خواهد و آدم های خوشحال . اما من گمان می کنم این خیلی خوب است ک نمی توانم ادای آدم های خوشبخت را در بیاورم .بی ستاره ام و زرد با طعم معطر پاییز .ک حضورش تنها معجزه ی لحظه های تنهایی من است . قیمت وفا شاید گران تر از آن بود ک بهانه ی دوست داشتنی زندگیم از عهده ی داشتنش بر آید . سقف اعتماد تعمیری ست . مدام چکه می کند .آغوش ترانه ها همچنان از عطر تن او ک باید پر باشد خالی ست .نمی توانم باورش کنم نه رفتنش و نه ماندنش را .مهم نیست تمام سرزنش ها را می پذیرم به بهانه ی تولد حقایق غم انگیزی ک درد را به درد می آورد و آتش را می سوزاند . خلاصه غم سنگینی ست اگر سر نخواستن دلی دعوا باشد . اما همیشه حق با برنده ها نیست . می شود در عین بازنده بودن سر بلند بود و او را از کوچه پس کوچه های دنیا گدایی کرد . قرار بود حقیقت را بگویم سخت ست . بی علاج ست . دانستنش آدم را کم کم می کشد . گریه ی شبانه می آورد . اما همین است خبر کاملا ناگوار و واقعی ست ....اون یکی رو جز من داشت ....سکوت می کنم تا ب خاک سپردن آخرین خاکسترهای آرزوی بر باد رفته ام آبرومندانه باشد . گریه می کنم باشکوه . مثل اقیانوس . بلند مثل اورست . او نمی شنود و نمی داند که ماه . خوشبختی مشترک همه ی بی ستاره هاست . یک سوال کوچک می ماند برای پرسیدن از کسی که بی پاسخ ترین سوال فکر آشفته ی من است .... چی کار کرد این دل سادم .... که از چشم تو افتادم ؟؟؟ ...اینقدر روز و شبامو خونه ی ستاره کردی.... ک ب یادم نمی مونه نامه هامو پاره کردی....