بچه داداشم مریض بود منم بخاطر بچه هام برگشتم نگفت تو بمون من میرم خانه خودم خانه اش طبقه پایین مادرم هست تازه بعد امدنم ناراحت شده که چرابرگشتم اونا هر روز شام یا نهار خونه مادرم هستندکلی حرف پشت سرم زده منم خانه مادرم جا ندارم خواهر ندارم شوهرم هم کل عید سرکاره هوای شهرمون خیلی سرده دلم واسه تنهایی خودم وبچه هام سوخت دلم گرفت نشستم کلی گریه کردم حق با من بود یا داداشم لطفا نظر بدید
حق باتو بود ولی چرا ب داداشت مستقیم نگفتی
خب مریض بوده مامانت اینام مریض میشدن میرفت خونش دیگ
علت رفتنتو باید میگفتی
باز خدا رو شکر کن بچه داری.. من همین شرایط رو دارم بچه هم ندارم... خیلی بیشتر احساس تنهایی میکنم
چند سالشه میگفتی ماسک بزنه
شما میتونی واسه خودت تصمیم بگیری نه بقیه
تنهایی مامانتو پر کردن
ب اونا عادت کرده
حق داری اما کاش برنمیگشتی
من قبلا بچه هام مریض بودن هیجا نمیرفتم دیدم بقیه اصلا مراعات نمیکنن بچه هاشون رو با کلی ویروس میارن منم دیگه برام مهم نیس
شاید نمیتونن بچه شونو تو خونشون حبس کنن
بچه بفهمه خونه مادربزرگش مهمون دارن دوس داره بره
داداشت شعور نداشت تو ناراحت نباش عزیزم میگذره این روزا هم
ول کن اکثرا اینیم،پسرا را رو مادر پدرا بیشتر تحویل می گیرین .محلشون نده.تنهایی بهتر از خفت وخواری است
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
