یه دوستی دارم که واقعا زیبا هست و من همیشه ازش تعریف میکنم و ما باهم زیاد بیرون میریم ولی الان مشکلم اینه که اوایل میگف وای چقدر مثلا نگاهم میکنن یا میگف وای اگر آرایش میکردم که همه بهمون زل میزدن،دقت کنید که بخاطر اون بهمون زل میزنن و من یعنی زیبایی ندارم و راستش یه مدته باعث رنجشم شده و نمیتونم هم باهاش درمیون بزارم چون ممکنه فکر کنه از حسادته ولی دیگه خسته شدم و اعتماد بنفسم هم کمتر از قبل شده، شما باشید چطور غیرمستقیم میفهمونید؟ اینم بگم نه تو زیبایی توی همه ی موارد از خودش تعریف میکنه منم خودم همیشه ازش تعریف میکنم و تحسینش میکنم ولی از یه حدی به بعد حس بد و زشت بودن گرفتم