از همه چیزم گذشتم بخاطر تایید اطرافیان، از جوونی کردن و تفریحاتم گذشتم بخاطر خوش اومدن خوانواده م، از کارایی که دلم میخواست زدم بخاطر تایید شوهرم، از خیلی از هزینه های مراسم و ازدواجم کم کردم بخاطر رضایت خوانواده شوهرم
مهاجرت نکردم بخاطر تنهایی مادرم
اگر اونجوری که دلم میخواست زندگی میکردم، الان زندگیم ۱۸۰ درجه فرق داشت
نمیتونم واقعا بفهمم از چی خوشحال میشم و لذت میبرم، از بس که خوشحالیمو روی خوشحالی و تایید دیگران تنظیم کردم
چرا این جنون دخترخوب بودن ولم نمیکنه
