تا حالا دیدید کسی برای مرده هاش بعد چند سال مثل روز اول ناراحت باشه

خودم 

بعد از ۲۵ سال هنوز داغ بابابزرگم زنده اس،الانم یادش افتادم گریه ام میگیره،سر مزارش همیشه دارم زار میزنم

خوابش رو ببینم تا یه هفته گریه میکنم،واسه همین زیاد تو خوابم نمیاد،خیلی رفتنش زود بود فقط ۶۳ سالش بود،من اون موقع فقط ۱۰سالم بود

بدجور دوسش داشتم و دارم

اره 

عموی بابام پسرش ۱۵،۱۶سال پیش زمانی که ۲۰سالش بود و دانشجو بود فوت میکنه هنوز حتی لباس مشکی رو از تنشون در نیاوردن مامان و بابای پسره،در این حد

حتی هنوز عید نمیگیرن مثلا سفره هفت سین نمیندازن ولی در حد یه تبریک گفتن میگن

اونا بیش از حد افسرده شدن هرموقع میخوایم بریم خونشون باید زنگ بزنیم چون مامان پسره دائم تو قبرستون بالای سر پسرشه.

بجز ما که فامیلشیم و همسایه هاش که همیشه میبیننش،شاید بقیه نتونن اینو باور یا درک کنن

روح همه رفتگان شاد اگه تونستید یه صلوات براش بفرستید خود پسره ام خیلییی آدم خوبی بود هنوز همه جا ذکر خوبیاش هست 

میدونه اونم منو خیلی دوست داره

دم مراسم عقدم اومده بود به خواب مادر بزرگم داشته میز و صندلی جابجا میگرده،مامان بزرگم بهش گفته چرا اینکار ها رو میکنی؟ گفته مگه نمیدونی عروسی بچمه😭

حامله بودم به مشکل برخوردم هی دکتر اینور و اونور خیلی اعصابم داغون بود و حالم بد بود یه بار توی ماشین گفتم آقاجون خودت هوام رو داشته باش پیش خدا، شبش اومده به خواب مادر بزرگم گفته بود به مینا بگین همه چیز خوبه بچه اش خوبه،درست میشه همه چیز،بچه اشم پسره😭😭😭

باورت میشه؟؟؟ این ادم گریه نداره؟؟؟؟

من خودم گلم هیچوقت فوت پدرم برام عادی نشده و یه جورایی تو این ۲۰ سال تو افسردگی گیر کردم

ولی خوب اگه خدایی نکرده کسی رو از دست دادی سعی بکن باهاش کنار بیای غم همیشگی آدم رو نابود میکنه