لباس مهمونی فقط گرفتم
بااینکه نه مانتو نه شلوار ندارم
ولی این مدت دید و بازدید زیاد داریم برا همین بجای مانتو و لباس بیرون همه رو خرج لباس برا مهمونی کردم
دقیقا شد ۴ تومن
اما وقتی برگشتم یه دفعه یاد نیازمندا افتادم اونایی که به نون شب محتاجن
پدرای شرمنده
مستاجرایی که ندارن حتی ۱۰ میلیون بذارن رو ودیعه خونشون
به حدددددی دلم گرفت همه اش میگم من که مانتو شلوار در هر صورت یکی دوماه دیگه میگیرم کاش بجای چند دست لباس فقط یکی میخریدم و بقیه رو میدادم به یه نیازمند
هرچند یکی دومیلیون من اونقدر رقمی نیست اما میشد چند پرس غذا بگیرم برا کارتن خواب ها یا به بچه های کار و....
بغض گلوم رو گرفته دلم داره میترکه از غصه
همیشه همینم
هیچ وقت از خریدن چیزی خوشحال نمیشم چون یاد آدمای فقیر میوفتم
هرچند خودمم پولدار نیستم ولی خداروهزاربار شکر که محتاجم نیستم
