اره داریم همچین آدمایی اطرافمون اما حسادت نیست قیافه افراد که متفاوته و همه با این تفاوت ها زیبان قرار نیست مورد پسند همه باشیم چه از لحاظ چهره چه رفتار یه عده از مردم از خدای خودشونم رضایت ندارن چه برسه رضایت به هم نوعشون اگه طبیعی باشید ممکنه به خودشون اجازه بدن راجع به چهره نظر بدن و یا مقایسه کنن و ایراد بگیرن اگه اون ایراد هایی که میگیرن رو هم بر طرف کنی با عمل زیبایی مجددا مسخره میکنن که فلانی عملیه و ... اینطور آدما سطح شعور و فرهنگ درست و حسابی ندارن که این حرفا رو میزنن به قول پروین اعتصامی از زبان مست : در سر عقل باید بی کلاهی عار نیست
قرار نیست همه از چهرمون خوششون بیاد اگه کسی قسمت یکی باشه آدم درست و درمونی باشه همون یک نفر بپسنده ارزشش بیشتر از پسندیدن آدم های ظاهر بین و هو.،له و سطح پایینه من سعی کردم اعتماد به نفسم رو درونی به دست بیارم چون چهره و ظاهر زیبا با پیری و چروکیدگی و حتی عمل و یکم رنگ و لعاب میشه بهتر هم بشه
اما از لحاظ تحصیلی بله اما حسادت نیست حس رقابت رو داره توی من زنده میکنه ازش دوری نمیکنم چون بد کسی رو نمیخوام فقط میخوام من هم تلاشم رو بکنم برای علاقم و خودم رو به اون موقعیت نزدیکتر کنم اتفاقا بیشتر ازش مشورت میگیرم و گاها باهاش سر کلاس ها هم رفتم
ارتباط با افراد موفق که علمشون و موفقیتشون یه سرمایه و یه دستاورده با ارزشه و ذکات روح و روان و رشد کردنته بزرگترین ضربه رو به خودت میزنه اگه بخوای ازشون دوری کنی حتی اگه به اون جایگاهی که دارن هم نرسی تلاش کردنه و نظم داشتنه و هدف داشتنه و پافشاری کردن برا خواستت سبک زندگیت میشه و توی جاهای دیگه زندگیت هم میتونه مجدد کمکت کنه چون تبدیل به یه رفتار میشه بهت شهامت از صفر شروع کردن و امیدواری دوباره رو میده و کمک میکنه سختی ها و مشکلات رو آسونتر حل کنی و دست رو دست نذاری و کم نیاری
اما حسادت به چهره واقعا چندان اهمیتی نداره چون دستاوردی نیست و خودشون توی شکل گیریش دخیل نبودن اعتماد به نفسی که از محیط گرفته بشه کاذبه اعتماد به نفس و حس خوشبختی درونیه
