برگزیده تفسیر نمونه - آیت الله مکارم
(آیه 48) در این آیه، قرآن بر خیالهای باطل یهود خطّ بطلان میكشد زیرا آنها معتقد بودند كه چون نیاكان و اجدادشان پیامبران خدا بودند آنها را شفاعت خواهند كرد، یا گمان میكردند میتوان برای گناهان فدیه و بدل تهیّه نمود همان گونه كه در این جهان متوسّل به رشوه میشدند.
آیه میفرماید: «و از روزی بترسید كه كسی مجازات دیگری را نمیپذیرد» (وَاتَّقُوا یَوْمًا لاَ تَجْزِی نَفْسٌ عَنْ نَفْس شَیْـًا).
«و نه از او شفاعت پذیرفته میشود» (وَ لَا یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ).
«و نه غرامت از او قبول خواهد شد» (وَ لَا یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ).
«و نه یاری میشوند» (وَ لاَ هُمْ یُنْصَرُونَ).
خلاصه حاكم و قاضی آن صحنه كسی است كه جز عمل پاك را قبول نمیكند. در آیه 88 و 89 سوره شعراء میفرماید: «در آن روز كه مال و فرزندان سودی نمیبخشد، مگر كسی كه با قلب سلیم به پیشگاه خدا آید.»
در حقیقت، آیه فوق اشاره به این است كه در این دنیا چنین معمول است كه برای نجات مجرمان از مجازات از راههای مختلفی و ارد میشوند: گاه كسی جریمه دیگری را میپذیرد و آن را ادا میكند. اگر این معنی ممكن نشد متوسّل به شفاعت میگردد و اشخاصی را بر میانگیزد كه از او شفاعت كنند. باز اگر این هم نشد سعی میكنند كه با پرداخت غرامت خود را آزاد سازند.
اینها راههای مختلف فرار از مجازات در دنیاست، ولی قرآن میگوید اصول حاكم بر مجازاتها در قیامت به كلّی از این امور جداست، تنها راه نجات، پناه بردن به سایه ایمان و تقوا و استمداد از لطف پروردگار است.