شوهرم به خانوادش نه نمیگه ولی به من چرا

ببین من درکت می کنم شوهر من یکی از اساتید این حوزه ست یعنی به معنای واقعی کلمه من رو عذاب داده به خاطر خانواده اش و خواسته هاشون یعنی هر وقت مادرش مهمون داشت من باید می رفتم وردستش هر وقت می گفت بیاید خونه ما باید مثل جت می رفتم حتی اگه مریض بودم همه رو هم با عشق باید انجام می دادم اگه یه کم اخم می کردم هم خودش هم مادرش قهر می کردن حتی یه بار خودشون خودشون رو مهمون کردن خونه ام منم برا اولین بار عکس العمل نشون دادم که خونه آدم شاغل همینطوری نمیان خودش و خانواده اش باهام قهر کردن! شوهرم از وابستگی من به خودش سواستفاده می کرد و همیشه من کوتاه میومدم اما بعد یه مدت جونم به لبم رسید و دعواهای بدی کردیم و الانم میونه امون سرد شده و با خانواده طلبکارشم به مشکل خوردم. فقط میتونم بهت بگم با دعوا و ناراحتی نرو جلو چون بدتر بهت انگ ناسازگاری می زنن اما تحملم نکن اگر دوست نداری چون تحملت یه جایی مثل من تموم میشه و عکس العمل انفجاری نشون میدی. فقط الان که اول زندگیته با سیاست و زبون خوش شروع کن و صبر داشته باش 

اسی سخته نه راه پس داری نه راه پیش من شرایطم هزاربرابربدترازتوه ولی توروخداهرکی بت گفت بچه بیارخوب میشه نمیشه اسی بدترمیشه ببین میتونی درستش کنی اگ شدک خداروشکراگع نشد............انشالاک میشه🫂

سركار نميرى؟ب قول يكى از بچه ها كلاس برو اينور اونور ،واسه خودت كار جور كن ،فك ميكنن بيكارى اينطورى واست برنامه ميچينن 

دودفه ببينن توام مشغله و زندگى خودتو دارى حساب مياد دستشون

وبعدش عوضیاداستان رواز جای تعریف میکنن ک صبرتوتموم شده🫂چقددرکت کردم

من از صحبت شما حس لجبازی میگیرم حقیقتش.

از ده بار دو‌سه بارشو نمیتونم واقعا ،بقیه مواقع هم دلم نمیخواد برم !! به زور که نمیتونه شما رو ببره بگید نمیام .ولی وقتی هر بار نمیام باشه حرف پشت سرتون میزنن.بعد همین خود شما فردا میاید همینجا تاپیک میزنید چرا پشت سر عروسا حرفه ما که خیلی مظلومیم .!

وااا پس چقد بي دركن واقعا

همون با شوهرت منطقي و با زبون خوش صحبت كن 

سعي كن با سياست وابستگيشو كم كنى 

مثلا با جمع دوستاتون بيشتر وقت بگذرونين

منم شاغلم و این خانواده درکی از زندگی یه زن شاغل ندارن انتظار دارن عروس همیشه با روی باز و لبی خندان در خدمت اینا باشه! شوهر من و خانواده اش روان من رو به هم ریختن فقط طلبکارن از آدم اما تقصیر خودم بود که اولش سکوت کردم از ترس دعوا و قهر کردنای شوهرم و بعدا هم دیگه نتونستم جمعش کنم چون عادت کرده بودن. اصلا شوهر من فکر نمی کرد ما یه خانواده جداییم فکر می کرد من عضو خانواده ایشون شدم و دوتایی دیگه باید تلاش کنیم که پدر و مادرش از ما راضی باشن 😐

منم تو همین موقعیتم .خدا ذلیلش کنه منم اذیت میشم

ببین از اول شروع به دعوا و لجبازی نکن محبت کن به همسرت ببین چیا دوست داره مثلا فوتبال دوست داره خودت رو علاقه مند نشون بده کم کم شروع کن باهاش بشین فوتبال ببین و بعصی وقتا گفت بریم جایی بگو عه فلان مسابقه هست بشینیم اون رو ببینیم یا مثلا کوهنوردی دوست داره جمعه ها رو برنامه بچین برید نتونه در خدمت خانواده اش باشه، از برنامه های دو نفره اتون تعریف کن بگو چقدر خوش گذشت تاثیر مثبت داره رو زندگیمون بازم بریم، تو خونه هستی کارات رو جلو چشمش انجام بده و ازش بخواه مشارکت کنه بعد بگو چه خوب که گاهی وقتای خالیمون رو کارای خونه انجام بدیم بعدم دو تایی فیلم ببینیم استراحت کنیم. خلاصه انقدر تحمل نکن مثل من که برات نفرت و حرص ایجاد بشه همین اول با سیاست مطابق با شرایط و روحیات همسرت برو جلو اگه جواب نداد رک بگو 

میتونی تو موقعیت های بی ربط جوری که مشکوک نشه از همکارات و دوستانت داستان های تخیلی هم تعریف کنی که مثلا بدون برنامه دعوتشون کردن جایی چقدر خسته شدن یا بگی الان سنشون رفته بالا چون همش به میل این و اون رفتار کردن و فضای شخصی نداشتن بیماری روحی و جسمی گرفتن 

ميخواى اولش غيرمستقيم تلاشتو بكن اگه نشد بعدش بگو

ميگم ك با دوستاتون برنامه كنين مثلا مامانش اينا ميگن فلان روز ،شما تو همون روز بگو جايي پيش دوستامون دعوتيم

يا نميدونم مثلا بگو فيلم گرفتم خوراكى خريدم دونفرى حال كنيم، 

(مثلا بگى خستم يا ميخوام برم باشگاه شوهرت بازم مجبور ميكنه بريد؟😫)

اگر فكرميكنى اينا روش جواب نميده 

همون مستقيم بهش بگو با زبون نرم و ناز و اينا ك فك نكنه جبهه گرفتى،خودتو واقعا ناراحت نشون بده ك دارى اذيت ميشي