ممنونم دعام کنید عزیزم بتونم
سخته چون منم اهمیت ندم مادرمو خواهرم میگن زندگی مارو هم تحت تاثیر قرار داره این قهرتون و اونا هم یجور نشون میدن که من دارم اذیتشون میکنم
چون زورشون به اون که نمیرسه خوب خیلی راحت تره براشون که کینه ای بودن و اذیت های اونو نادیده بگیرن و همه رو سر من بشکنن
با هیچکس حرف نزدم نه دوست نه آشنا دلم نخواست کسی بدونه اومدم اینجا یه کم درد دل کنم
آره واقعا همش خودمو با یاد خدا آروم میکنم میگم خدا پدر و مادر هم تو دادی اصل کار خودتی همین که الان سقفی بالا سرمه شکرت اینم تو خواستی باشه
و اینجوری خیلی آروم میشم ولی خوب صداشو میشنوم که همش در موردم پچ پچ میکنه و متوجه میشم کینش داره هی شدید تر میشه باز بهم میریزم
من اومدم املت بذارم گوجه پخته فریزری بود گفتم مامان چقدر بریزم؟(اخه من خونه خودم گوجه تازه استفاده میکنم و گوجه پخته شده که ابش کشیده شده حجمش فرق داره)بابام شروع کرد غر زدن که اینو از مامانت میپرسی؟یعنی اینم بلد نیستی تو؟!!!(اولین روزایی که اومده بودم هم مبگفت باید آشپزی کنی من ایرادت رو ببینم چون گفته بودم شوهرم سر غذاهم اذیت میکرد انگار میخواست بهش ثابت بشه شوهرم حق داشته یا نه)من اون روزا فقط گریه میکردم حالم خوب نبود که بخوام آشپزی کنم و اینجوری پیله کرد حتی پاشدم لباس پوشیدم از خونشون برم کجاشو نمیدونم فقط برم انقدر که حالم خراب بود
خلاصه بعد که ریختم بپزه هی صدا کرد این سوخت این سوخت اومدن بالا سرش گفتم بابا کو نسوخته هی میگی سوخت گفت به من میگی نسوخته؟!بوش داره میاد!!گفتم خوب بیا ببین نسوخته!!!خلاصه هی گیر داد حرف زد منم گفتم اصلا خودتون درست کنید من درست نمیکنم اونم داد و فریاد و توهین مه گمشو تو اتاق دیگه هم این حق نداره سر غذا بیاد از اتاقم حق نداره بیرون بیاد من رفتم تو اتاق
وای حق داری عزیزم
خیلی زیاد هم حق داری
حتما دنبال مستقل شدن باش یا حتی اگرم نشد برو ادامه تحصیل بده دانشگاه، اونموقع اینطور برخوردهایی هم بینتون کمتر پیش میاد و هر روز جلوی چشم هم نیستید تمام مدت
انشالله که آرامش برگرده به زندگیت
اسی عزیزم واقعیت اینه دختری که شوهر می کنه ومیره هیچکس توقع نداره دوباره برگرده ،پس پدرومادرت هم توقع برگشتن وطلاق رو نداشتن
دوم که شمام اون دختر سابق نیستی ،
بهترین کار اینکه دنبال کار وبرگردی واگه مشکلی ندارن حتما مستفل شو
سوم تو جوونتری ومنعطف تر ،پس صبورتر باش
بله درسته طلاق هنوزم تابوعه
من خودم به این نتیجه رسبدم کسی فقط باید ازدواج کنه یا دختر شوهر بده که جسارت طلاق هم داشته باشه با اینکه خودم ده سال تلاش کردم حفظ کنم زندگیمو و طلاق برام جزو محالات بود که هرجور شده انجامش ندم اما خوب به جایی رسید که چاره ای نموند
صبورتر از این واقعا نمیتونم چون خواهرمم که بیشتر تحمل میکنه میگه چون یه مدته بعدش میرم با ازدواج ولی من برای همیشه نمیتونم مخصوصا که با فردی که اختلال شخصیت داشته زندگی کردم و خودم الان نابودم مشاورم یه جلسه با خانوادم کامل حرف زد از شرایط من براشون گفت ولی خوب براشون مهم نیست
من فقط باید مستقل بشم اونم تنها چیزی که الان براش لازم دارم یه کار ثابت با درامد متوسطه با زیر ۱۵ نمیشه زندگی کرد و کار ثابت داشتن هم خودش معقوله مهمیه اکه اینا جور شه کمتر از یک سال دیگه میرم از اینجا
