خسته شدم از بس خودمو گول زدم که آره من برای اطرافیانم مهمم اینکه درکم می‌کنن اینکه توی سختیا کنارمم ولی همیشه وقتی میبینم ناراحتم وقتی ناامیدم وقتی نیاز دارم حالم برای یکی مهم باشه تنهام تنهای تنها
چرا یکیشون نمیاد به من بگو تو چته ؟
انتظار دارن وقتی حالشون بده کنارشون باشم ولی یکی نیست که توی این شرایط کنار من باشه همیشه فقط به فکر خودشونن
