خانما من 6 ماهه زایمان داشتم. پسرمو از دست دادم.علتشو نپرسین تو تاپیکام هس. خیلی دلم گرفته. هیچ جوره کنار نمیام. قلبم خیلی زخمیه. مشاوره میرم به خدا توکل میکنم اما نمیتونم دیگه تحمل کنم. بعضی شبا به امید اینکه بیدار نشم میخوابم. نمیدونم چیکار کنم. خیلی دلم گرفته. همش میگم اگه بود الان 35 هفته بودم. یه ماه دیگه تو بغلم بود. دیدن نی نی ها به جونم آتیش میزنه. اینکه بچه های همه دنیا میان. مگه بچه من چه گناهی داشت. نمیدونم به کجا چنگ بزنم. حس میکنم دارم پرت میشم عمق یه دره
این زندگی برا من دیگه زندگی نمیشه. امسال سی سالم میشه.از الان باید غم بچمو به دوش بکشم.
دلم میخواد اقدام کنم جراتشو ندارم. فقط بچمو میخوام چیزی آرومم نمیکنه انگار
