من خیلی ترسو ام یعنی اصلا حال و حوصله ی جنگ و بحث و در گیری ندارم خیلی اوقات حقم پایمال میشه خیلی اوقات غرورم جریحه دار میشه چون اصلا نمیتونم با صدای بلند حرف بزنم و در لحظه جواب بدم تپش قلب میگیرم و کلا حتی اگر صد درصد حق باهام میشه نمیتونم دفاع کنم دیگه خسته شدم از این اخلاقم ،کلا خیلی صبور هم هستم یعنی صبور حرص درآر ولی نمیتونم اصلا حالا اگر بعدا هم خودخوری نکنم خوبه
منم اهل دعوا نیستم 🥲
وای چقد برعکسیم من دیگه باز از اون ور بوم افتادم انقد دعوایی و عصبی ام که همیشه برام دردسر میشه
مثلا دیروز توی مدرسه ی پسرم با اینکه حق باهام بود و هزار تا جواب میتونستم بدم لال شدم مدیر هرچی دلش خواست گفت😭😭😭اونم جلوی ده تا مادر دیگه نتونستم نه از حق خودم نه بچم درست دفاع کنم
بگو دعوا شه وقتی حق با منه، اونموقع هم حقمون میگیریم
اصلا دعوا شه
به طرف بر بخوره وقتی خودش مقصره به درک، مگه نون و آبم دستشه؟
شونرم هم همینو میگه ،میگه دعوا هم جزئی از زندگی هست اما چه کنم که اصلا اون لحظه هنگ میکنم دهانم رو ماست مایه کردن اصلا،حالا صدتا جواب هم توی آستین دارم،خیلی هم محتاطم آخه اون لحظه صدور فکر میکنم دیروز توی مدرسه ترسیدم جواب بدم اوضاع وخیم بشه شرایط برای پسرم بد بشه
شآید ریشه در کودکیت داره
مثلا پدر یا مادر همیشه بهتون میگفتن، عیبه فلان و ....
البته بزرگ شدن در خانواده ای آرام و محترم که به دور از این مشاکل بودن هم خودش علت بزرگی میشه بر این مسئله شما.
بیشتر تو جامعه باشی و در برابر هجوم اجتماع، یاد میگیری بهتر و راحت تر جواب بدی
بله خانواده ی فوق آرامی دارم،کلا اهل بحث و دعوا نیستیم چندتا خواهر وبرادران بچگی همگی توی خونه یادم نمیاد حتی یکبار به هم فحش داده باشیم من خودم هم توی مدرسه بچه ی آروم و درسخون بودم نه به کسی کار داشتم نه کسی کار به کارم داشت الآن اصلا بلد نیستم چه جوری باید حقم رو بگیرم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
59 ثانیه پیش
59 ثانیه پیش
59 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
