آرزوم سوار شدن دوچرخه خودم بود،با یه دوچرخه سبز دست دومی که بابام خریده بود ادعا میکردم سوار بنزم،دوستش نداشتم امت بهتر از هیچی بود.بزرگتر شرم اجازه گرفتم رفتم با بچه های کوچه بازی کنم.خیلی بهم خندیدن چون من از سایز دوچرخه خیلی بزرگ تر بودم.بهشون گفتم خداحافظ رفتم خونه مامانم گفت چقد زود اومدی چیزی نگفتم رفتم زیر پتو بی صدا گریه کردم و کم کم خوابم برد.بعضیا با خدا فامیلن...
بمونه یادگار شاید روزی ورق برگشت و ما هم خندیدیم...
من برای خواستن و داشتن هر آرزویی خون دل خوردم و نشد
ولی یه عده بدون اینکه بخوان میشه و میرسن
خستم ازین همه خواستن و نشدن. پس کی من؟
من اصلا دوچرخه نداشتم
قدیما بچه ها یه رنگ تر بودن آبجیم یه دوچرخه داشته بعد اون داداشم استفاده کرده بعد خواهر دیگه ام بعد دادن بچه های یکی از اقوام چهار تا بچه با اون بزرگ شدن بعدشم نمی دونم کجا رفت
بچه های الان خیلی پر توقع هستن دختر خودم سه چرخه داره دوچرخه داره هم اسکیت داره هم اسکوتر
راستش من از توقعات بچه م می ترسم
اونم بزرگ بشه میگه بابام برام ماشین نخرید بچه بودم
هر چی میگه حتی اگر تو فشار باشیم باباش براش می‌خره مثلا تو همین ماه پیش کل موجودیمون دو تومن بود این گفت قطار میخوام رفت ۶۰۰ تومن داد براش قطار خرید اول میگفت قطار بنفش میخوام حالا باز میگه منوریل میخوام
یا سبد اسباب بازی آشپزخونه داره برا تولدش رفتیم از این آشپزخونه بزرگا خریدیم میگه من آشپزخونه ای میخوام که واقعا شیرش باز بشه یه آشپزخونه کوچولو هم میخواد از اینا که آشپزی مینیاتوری میکنن باهاش براش قلک خریدم پول جمع کنه اگر به باباش باشه میگه برو بخر براش
عصر شبکه نهال نشون میداد آشپزی با یه حسرتی میگه مامان من کی پولدار میشم از اینا بخرم . دلمم براش می سوزه ولی واقعا نمی دونم چیکار کنم باهاش کلا ۴ سالشه
همه چی خوب بود تا قسمت سنش من تو کل این ۲۰ سال قطار سوار نشدم ۳ سالم بود که اصلا یادم نیست،ولی خدایی ممنونم اول که انقدر بهش اهمیت میدید ولی اگر یکم خرید این جور وسایلو کمتر کنین بهتره،یه روزی خدایی نکرده پولش اوکی نباشه هم خودتون اذیت میشید هم بچه آهسته آهسته خرید کردن رو حذف کنین براش یا یه موقعیت خاص بخرید،ایشالا همیشه سفرتون پر روزی و مالتون پر برکت.
